Jasinda Wilder – Ik verdrink zonder jou
Ik verdrink zonder jou (Falling Under)
Falling #3
Uitgeverij Q
294
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij Q!
Blurb:
Oz Hyde is een bad boy. Hij rijdt op een motor, rookt, is roekeloos en heeft een verleden vol problemen. Zijn moeder en hij verhuizen elke paar jaar dus hij heeft nog nooit een echt thuis gehad. Hij heeft dan ook nog nooit een echte betekenisvolle relatie kunnen of willen hebben. Dan ontmoet hij Kylie. Voor Kylie zou hij alles doen. Hij probeert bij haar uit de buurt te blijven, omdat hij vindt dat hij niet goed genoeg is voor haar. Kylie weigert echter om Oz op te geven. Maar kan ze hem nog redden? Of is het al te laat?
Onlangs viel onverwacht Ik verdrink zonder jou bij mij op de mat. Een leuke verrassing, want ik was enorm benieuwd naar de afsluiter van deze NA-serie. Omdat ik gemengde gevoelens had over de eerste twee delen uit de serie, was ik erg benieuwd naar het derde deel: zou deze afsluiter een succes zijn of niet? Maar helaas: Ik verdrink zonder jou wist mij niet te overtuigen.
Het verhaal begon zodanig plots, dat ik het idee had dat ik veel informatie miste. Alsof je een kamer binnenloopt en dan probeert een gesprek te volgen dat al een tijdje bezig is. Dat gevoel kwam later ook meerdere keren terug: zo vond ik de relatie tussen de hoofdpersonages, Oz en Kylie, zich wel erg vlot ontwikkelen. De twee kennen elkaar nog maar net of ze zijn al hoteldebotel. Gelukkig wordt hun relatie daarna ietsje uitgediept, maar niet zodanig dat hun gevoelens voor elkaar geloofwaardig werden.
‘Jij en ik? Misschien loopt dat slecht af. Misschien word ik gekwetst. Maar weet je, dat kan me geen zak schelen! Mijn hart is nog nooit gebroken. Misschien vind ik het helemaal niet erg om dat risico te nemen, misschien is dat wel beter dan bang en verveeld door het leven gaan.’
Kylie, het vrouwelijke hoofdpersonage, is iemand die al snel zwicht onder groepsdruk, moeilijk haar mannetje kan staan en zich graag stoer voordoet om indruk te maken op een jongen. Zo’n zoet, lief meisje dat opeens begint met roken omdat haar vriend ook regelmatig een peuk opsteekt. Dat soort personages werken mij vaak op de zenuwen omdat ik er écht niet van houd als mensen zich anders voordoen om indruk te maken. Oz vond ik op sommige momenten leuk, maar het merendeel van de tijd vond ik hem maar een wandelend cliché: de stoere jongen met een klein hartje die écht geen relatie kan beginnen met het lieve meisje omdat hij ‘haar gaat verpesten’. Dat ik het boek niet zo leuk vond, zal dan ook zeker te maken hebben met het feit dat ik mij totaal niet in de personages kon verplaatsen.
En dan… de seksscènes. Ik zal eerlijk zijn: op een gegeven moment heb ik ze niet eens meer gelezen. De seks vond ik echt totaal niet sexy; mijn gezicht tijdens het lezen van die scenes stond gelijk aan een baby die voor het eerst een citroen proeft. Ik vond de scenes niks liefs hebben, maar eerder ranzig. Niet dat er allerlei rare dingen gebeuren, maar de manier waarop het beschreven wordt, vond ik totaal niet sexy. En hé, ik ben écht wel wat gewend qua erotische scenes.
‘Nee, Kylie. Ik heb mijn redenen om mijn problemen voor mezelf te houden, oké? Niet omdat ik zo graag geheimen voor je wil hebben of omdat ik me ergens voor schaam, maar omdat jij nieuws hoeft te weten van alle shit die ik heb uitgehaald. Mijn leven is niet mooi, lekker ding.’
De drama aan het einde van het boek volgt wat snel achter elkaar, maar het waren wel de pagina’s die lekker vlot lazen omdat er veel spanning in zat. Als je alle erotische content uit dit boek haalt en het begin van het verhaal iets meer tempo geeft, dan zou dit boek mij -gok ik- veel beter liggen.
Ik denk dat ik kan stellen dat Ik verdrink zonder jou gewoon niet mijn ding was: het verhaal was mij te traag, de seksscènes vond ik niks en de personages lagen mij niet aan het hart. Maar, mocht het boek je nou interessant lijken, dan kan ik je aanraden om ‘m toch gewoon open te slaan. Nee, het verhaal was niet mijn ding, maar het boek scoort ontzettend goed op Goodreads en heeft wel de harten van andere lezers weten te veroveren. Misschien dus toch een gevalletje it’s not you, it’s me.
Lees ook mijn recensie van:
Ik verdrink in jou (Falling #1)
Ik verdrink in ons (Falling #2)
