Alexandra Christo – To Kill a Kingdom
To Kill a Kingdom
352
Blurb:
Lira, a famous siren, must prove herself by stealing the heart of the man, a prince, threatening their race in this dark and action-packed debut.
Princess Lira is siren royalty and the most lethal of them all. With the hearts of seventeen princes in her collection, she is revered across the sea. Until a twist of fate forces her to kill one of her own. To punish her daughter, the Sea Queen transforms Lira into the one thing they loathe most--a human. Robbed of her song, Lira has until the winter solstice to deliver Prince Elian's heart to the Sea Queen and or remain a human forever.
The ocean is the only place Prince Elian calls home, even though he is heir to the most powerful kingdom in the world. Hunting sirens is more than an unsavory hobby--it's his calling. When he rescues a drowning woman in the ocean, she's more than what she appears. She promises to help him find the key to destroying all of sirenkind for good--But can he trust her? And just how many deals will Elian have to barter to eliminate mankind's greatest enemy?
Zeemeerminnen! Sirenen! Piraten! EEN VERBODEN LIEFDE! Ik denk dat ik niet eens uit hoef te leggen waarom ik To Kill a Kingdom héél graag wilde lezen. Naast het feit dat het verhaal geweldig klinkt, werd het boek ook nog eens ontzettend gehypet én positief beoordeeld door veel lezers. En ja, dan ben ik zwak, ik koop het boek.
Een tijdje geleden begon ik al in To Kill a Kingdom, maar toen kwam ik niet lekker in het verhaal. Onlangs besloot ik het boek een tweede kans te geven en gewoon door te lezen. Opnieuw had ik moeite met de eerste honderd pagina’s: ondanks dat de eerste hoofdstukken van de hoofdpersonages geweldig beginnen, is het verhaal daarna wel wat saai. In de eerste honderd pagina’s worden de personages en hun achtergrondverhaal gedeeld, maar dit is niet al te interessant als je -zoals ik- eigenlijk alleen het gebekvecht tussen Lira en Elian wil lezen.
I’ve made a mistake. It started with a prince, as most stories do. Once I felt the thrum of his heart beneath my fingers, I couldn’t forget it.
Na 100 pagina’s werd het verhaal al beter. De relatie tussen Lira en Elian is heerlijk om over te lezen: de twee zijn continu aan het ruziën en proberen elkaar de troef af te steken. Toch had ik iets meer verwacht, want de relatie ontwikkelt zich wel wat vlot. Als het bij vriendschap zou blijven, was het allemaal prima uitgewerkt. Maar op romantisch vlak blijven er wel wat steken liggen, waardoor de chemie tussen de twee niet helemaal lekker overkomt. Dat maakte dus weinig indruk op mij. Jammer, want dat was juist hetgeen waarom ik dit boek zo graag wilde lezen.
Het verhaal is verder prima, maar niet heel bijzonder. Het is niet bijzonder spannend, maar houdt wel je aandacht vast. Ik vond het wel wat rommelig soms, al weet ik niet helemaal of dat komt doordat ik niet helemaal in het verhaal zat óf doordat het verhaal gewoon niet heel sterk is uitgewerkt.
I have a heart for every year I’ve been alive. There are seventeen hidden in the sand of my bedroom. Every so often, I claw through the shingle, just to check they’re still there. Buried deep and bloody. I count each of them, so I can be sure none were stolen in the night. It’s not such an odd fear to have. Hearts are power, and if there’s one thing my kind craves more than the ocean, it’s power.
Het einde van To Kill A Kingdom was zowel een succes als een flop. In het begin zat ik er helemaal in en vond ik alles geweldig, maar mijn god zeg: het ging zó lang door. De personages konden plots allemaal trucjes en ik had echt het idee alsof ik een compleet ander boek aan het lezen was. Dat was jammer, want de ontknoping begon sterk. Toen ik het boek dichtsloeg had ik dan ook een meh-gevoel. Het boek was oké, maar het is absoluut geen nieuwe favoriet geworden.
Wat ik wel heel fijn vond aan To Kill a Kingdom, is de onderlinge relatie tussen de personages. De relatie tussen Elian en zijn crew vond ik heel goed uitgewerkt en gebaseerd op wederzijds vertrouwen en respect. Het feit dat het boek meerdere sterke, vrouwelijke personages telt, is natuurlijk ook een applausje waard. Desondanks was To Kill a Kingdom voor mij ietwat een domper. Zeker een aanrader mocht het boek je leuk lijken, maar de hype snap ik niet helemaal.
