Anna Woltz – Honderd uur nacht
Honderd uur nacht
Avontuur, roman, kinderboek
Uitgeverij Q
200
Blurb:
De veertienjarige Emilia ontdekt iets vreselijks over haar vader. Zonder dat iemand het weet, vliegt ze in haar eentje naar New York. Maar het appartement dat ze via internet huurde bestaat niet. En er komt een verwoestende orkaan op de stad af. Samen met twee Amerikaanse jongens en een heldhaftig klein meisje bereidt Emilia zich voor op de storm van haar leven.
Honderd uur nacht had ik al een tijd in mijn boekenkast staan, maar nog niet gelezen. Ik heb laatst besloten om mijn gigantische hoeveelheid ongelezen boeken wat kleiner te maken door ze eindelijk eens te lezen. En tadaa: mijn oog viel op Honderd uur nacht!
Omdat dit boek over een 14-jarig hoofdpersoon gaat, was ik bang dat de schrijfstijl wat te jong voor mij zou zijn. Dat was echter totaal niet het geval. Ik vond de personages zich op veel momenten ouder gedragen dan ze eigenlijk zouden moeten zijn; zo vond ik Emilia eerder op een 16-jarige lijken dan op een 14-jarig meisje. Ze spreekt perfect Engels, weet zichzelf zonder enige moeite in New York te redden (ik zou waarschijnlijk honderd keer verdwalen, al ben ik 20 jaar) en ze komt erg wijs over. Op sommige momenten merk je wel dat ze nog jong is, maar meestal kwam ze op mij toch wat ouder over. Ik ergerde me er in het begin wel een beetje aan, maar ik wist me er wel redelijk makkelijk overheen te zetten, gelukkig.
Ik ben veertien. Mijn vader draagt boeken van ribfluweel en kijkt het liefst naar de sterren. En ach, dat vergeet ik bijna – afgelopen dinsdag heeft hij de wereld verwoest. Mijn moeder is Nora Quinn. Ze werd geboren in Ierland en spreekt zo nu en dan Engels met mij. Ik bedoel: ze spreekt zo nu en dan met me. Altijd in het Engels.
Het verhaal leest heerlijk weg en de schrijfstijl van Woltz vond ik ook fijn, al koste het mij in het begin wat moeite om er goed in te komen. Soms maakte ze ook gebruik van beeldspraak die ik een beetje raar vond, maar dat gebeurde gelukkig maar één of twee keer. De personages vond ik erg leuk om over te lezen, vooral het zusje van Jim, Abby, heeft toch wel een beetje mijn hart veroverd. Ik genoot echt van de scenes waar zij in voorkwam. Vooral de scene over ‘wurmpjes’ vond ik dolkomisch.
Honderd uur nacht behandelt heftige onderwerpen, maar blijft ook wel weer behoorlijk op de vlakte wat betreft in hoeverre het écht behandeld wordt. Daaraan merk je dat het gericht is op een jongere doelgroep. Ik had de problemen die behandeld worden graag wat uitgediept gezien, maar ik snap dat dat minder prioriteit heeft als je je richt op 13 à 14-jarigen.
Ik ben hun dochter. Dat was altijd mijn verhaal. En nu heb ik niks meer.
Al met al is Honderd uur nacht een vermakelijk boek om te lezen met personages waar je toch wel een beetje van gaat houden. Zowel serieuze als komische dingen komen voorbij en als je op zoek bent naar een verhaal dat je in een dagje uitleest, dan is dit zeker een aanrader!
