Anne Blankman – Gevangene van de nacht
Gevange van de nacht (Prisoner of Night and Fog)
Prisoner of Night and Fog #1
Romantiek, Oorlog
Cargo
352
Blurb:
München is in 1933 een broeinest van onrust en gevaarlijke geheimen. Gretchen Müller groeit op tussen de leden van de nationaalsocialistische partij, onder de hoede van haar oom Dolf. Ze is zijn favoriet en hij beschermt haar sinds de dood van haar vader. Maar Dolf is niemand anders dan Adolf Hitler. En Gretchen gehoorzaamt hem te allen tijde.
Dan wordt ze verliefd op de jonge Joodse journalist Daniel. Hij beweert dat haar vader is vermoord door een nazikameraad. Gretchen zoekt naar antwoorden bij haar familie, die ze altijd zonder meer vertrouwde. Durft ze in de zoektocht naar de waarheid haar hart te volgen ook als de levens van Daniel en haar op het spel staan?
Iedereen die mij ook maar enigszins kent, weet dat ik amper boeken lees die zich omstreeks de tweede wereldoorlog afspelen. Het is een gruwelijke tijd waar ik liever niet over lees, maar Gevangene van de nacht wilde ik graag een kans geven. Het boek wordt namelijk ontzettend positief beoordeeld en ook het verhaal klonk interessant. En jongens: die positieve beoordelingen zijn zó verdiend.
Gevangene van de nacht speelt zich af in 1931; Hitler is nog niet aan de macht, maar wint wel al flink aan populariteit. Gretchen Muller is een 17-jarig meisje dat al sinds jongs af aan omringd wordt door nazi’s én Hitler. Ze steunt Hitler in alles wat hij doet en ziet hem zelfs een beetje als vader. Wanneer een Joodse journalist haar iets vertelt over de dood van haar vader, begint ze te twijfelen aan alles waarin ze gelooft.
Hun ogen waren maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. Terwijl ze samen op de maat bewogen, telkens hetzelfde patroon herhalend, wachtte ze tot zijn pupillen de bruin-gouden irissen zouden opslokken, in de zwarte poelen zouden veranderen zoals oom Dolf haar had verzekerd. Er gebeurde alleen niets. En de wrange stank van zweet en verrotting die van hem af had moeten slaan was niet te ruiken. Alleen een zweem van zeep en eau de cologne.
Dit boek is dood- en doodeng. Anne Blankman had alleen Hitler zijn naam en gedachtegoed kunnen lenen en daar een boek omheen kunnen schrijven, maar dat heeft ze niet gedaan: het fictieve verhaal van Gretchen, haar familie en Daniel is verweven met vele waargebeurde gebeurtenissen én bekende namen. Dat viel mij pas echt op toen mijn paps een documentaire keek over Hitler en ik namen en situaties terugzag in het boek. Het realisme maakt Gevangene van de nacht heel heftig en aangrijpend. Als je iemand ooit hoort zeggen dat research doen voor een zonde nutteloos is, dan mag je diegene keihard slaan met dit boek.
In de blurb wordt al duidelijk dat er ook wat romantiek in het verhaal voorkomt, maar dat is echt minimaal. De focus ligt voornamelijk op Gretchen en de benarde situatie waarin ze belandt: ze ontdekt dat de Nazi’s niet geheel te vertrouwen zijn, maar aan de andere kant is haar ook geleerd om geen Joden te vertrouwen. Haar tweestrijd is intrigerend en goed uitgewerkt. Ook Daniel, de Joodse journalist voor wie zij valt, is een erg interessant personage. Hij wil koste wat het kost de waarheid over Hitler naar buiten brengen, maar brengt daarbij zijn eigen leven in gevaar. Actiescènes voeren dan ook zeker de boventoon in dit boek.
Ze staarde naar haar handen, die zedig in haar schoot gevouwen lagen, haar vingers verstrengeld, en dacht aan het bloed dat onder haar huid stroomde. Bloed waarvan Hitler haar had gezegd dat ze het moest koesteren omdat het zuiver was. Arisch. En ze dacht aan Daniels bloed, zo blauw als het hare in zijn aderen, en zeker zo rood als het hare wanneer het aan zuurstof werd blootgesteld.
Ondanks dat Gevangene van de nacht een trage start had, mede omdat ik moest wennen aan de schrijfstijl, kan ik niet anders zeggen dat het boek mij volledig om zijn vinger heeft gewonden. Het verhaal was soms wat traag, maar bleef wel continu intrigerend en spannend. Nu ik weet dat er ook een vervolg is, kan ik niet anders dan hopen dat ook die vertaald wordt. I need more!
Ik weet niet of ik dit boek wil lezen. Ik lees namelijk niet zo veel boeken over het verleden of een oorlog. Als ik zo’n boek in de bieb zie, dan leg ik het bij voorbaat al weg.
Ik zit nu in een twijfel eigenlijk, want ik lees eigenlijk ook niet veel Romantische boeken, maar de laatste tijd lees ik wel wat meer romantische boeken en ik vind ze leuker en adembenemender dan ik dacht.
Een combinatie van een roman en een boek over de oorlog, dat is iets te veel van het goede. Misschien ooit.
Ah, moeilijk ja! Ik kan dit boek zeker wel aanraden (ik ben normaal gesproken ook niet zo van de verhalen die zich afspelen tijdens oorlogen), maar misschien is het inderdaad wel iets te veel van het goede!
Heb je Emmy & Olivier van Robin Benway al eens gelezen? Komt ook liefde in voor, maar het overheerst niet (de focus ligt op vriendschap). Schitterend boek! Misschien is dat wel een tof boek om te lezen 🙂
Wow, wat een spannend boek.
Wauw, dit boek klinkt super spannend
Je hebt wel continu een soort onderhuidse spanning, ja! Pas op het einde is het echt nagelbijtend spannend, maar desondanks weet het wel continu te boeien. Zeker een aanrader!