April Genevieve Tucholke – Between the Devil and the Deep Blue Sea
Between the Devil and the Deep Blue Sea
Between #1
384
Blurb:
Nothing much exciting rolls through Violet White’s sleepy, seaside town… until River West comes along. River rents the guest house behind Violet’s crumbling estate, and as eerie, grim things start to happen, Violet begins to wonder about the boy living in her backyard.
Is River just a crooked-smiling liar with pretty eyes and a mysterious past? Or could he be something more?
Violet’s grandmother always warned her about the Devil, but she never said he could be a dark-haired boy who takes naps in the sun, who likes coffee, who kisses you in a cemetery... who makes you want to kiss back.
Violet’s already so knee-deep in love, she can’t see straight. And that’s just how River likes it.
Ik heb de neiging om boeken te kopen en ze vervolgens te laten verstoffen in mijn boekenkast. Een slechte eigenschap, maar ik probeer mijn leven te beteren door minder boeken te kopen (wat, tot nu toe, redelijk goed gaat). Maar hoera: er is weer een titel van mijn staat-al-veel-te-lang-ongelezen-in-mijn-kast-lijstje af. Ik heb namelijk Between the Devil and the Deep Blue Sea eindelijk gelezen!
Tijdens het lezen werd ik er weer aan herinnerd dat ik YA-horrorverhalen ontzettend fijn vind. De grimmige sfeer, de creepy taferelen waardoor je ’s nachts opeens overal dingen ziet die niet bestaan… I love it! Voeg daar een vleugje romantiek aan toe en ik ben helemaal blij. Ik ben dol op zoetsappige, romantische verhalen, maar soms is ’t leuk om te lezen over personages die totaal verknipt zijn. En River? Ja, die is verknipt. En toch is hij ook heel erg charismatisch, waardoor je stiekem wel een beetje voor hem valt.
Lots of people have bad stories, and if they wail and sob and tell their story to anyone who’ll listen, it’s crap. Or half crap, at least.The stuff that really hurts people, the stuff that almost breaks them… that they won’t talk about. Ever.
De relatie tussen de hoofdpersonages had beter uitgewerkt kunnen worden: ’t is instalove op en top. Heel erg vond ik dat niet, want de personages zijn al zodanig verknipt, dat ik sowieso geen perfect liefdesverhaal verwachtte. En let’s be honest: we willen gewoon over griezelige dingen lezen. En ondanks dat Between the Devil and the Deep Blue Sea niet enorm gruwelijk is, hangt er wel continu een soort onderhuidse spanning. Je weet als lezer niet wat je moet verwachten, waardoor je maar wilt blijven lezen.
Bij horrorverhalen verwacht ik een sterke ontknoping; dat maakt, wat mij betreft, het verhaal. En daarin stelde dit boek ontzettend teleur. Waar ik het verhaal de hele tijd geweldig vond, heeft ’t einde het een beetje verpest voor mij. Waarom zijn schrijfsters altijd zo bang om verknipte personages ook écht verknipt te maken? Ik vind het zo belachelijk zonde hoe de schrijfster River als personage neer probeerde te zetten aan het einde van het boek. Ik vond het verhaal origineel, maar het einde is belachelijk cliché.
Their faces were white. And grim. They glared at me, streaks of pale moonlight sweeping across their cheeks. They looked somber and gruesome and not like kids at all.
Door het einde heb ik gemengde gevoelens over Between the Devil and the Deep Blue Sea. Ik vond het verhaal tof, maar het einde heeft mijn ‘zin’ in het volgende deel een beetje verpest. Ik denk dan ook niet dat ik het vervolg ga lezen. Mijn zoektocht naar een geweldig YA-horrorboek gaat dus door. Mocht je een tip hebben: let me know!
Ik ben geen kenner qua horror-boeken. Crimson Peak vond ik heerlijk maar dat is geen YA. Zelf heb ik onlangs nog besloten om 2 ongelezen boeken gewoon weg te doen vermits het eerste deel van de serie me niet kon boeien én ik als ik heel eerlijk ben met mezelf gewoon geen zin heb om verder te lezen. Dankzij het Boekenfestijn heb ik al heel wat fijne boeken ontdekt (The Rook bijvoorbeeld, het boek dat ik vrij recent las) maar evengoed series die me niet kunnen overtuigen. Al een geluk dat er hier nog genoeg andere ongelezen boeken liggen te wachten 🙂
Haha, aan leesvoer geen gebrek. Crimson Peak wil ik ook nog een keer zien óf lezen. Geen idee nog wat mijn voorkeur heeft :p