Ava Dellaira – Liefdesbrieven aan de sterren
Liefdesbrieven aan de sterren (Love Letters to the Dead)
Familie, Romantiek, Drama
Luitingh-Sijthoff
384
Recensie-exemplaar, bedankt Luitingh-Sijthoff!
Blurb:
Het begint allemaal met een opdracht voor Engels: schrijf een brief aan een overleden persoon…
Laurel kiest voor Kurt Cobain, omdat haar zus May gek was op zijn muziek. Net als May stierf hij jong. Na die eerste brief schrijft Laurel er nog veel meer aan dode sterren. Ze vertelt over haar leven op school, haar eerste verliefdheid en het verdriet om de dood van haar zus. Maar hoe kun je rouwen om iemand die je nog niet hebt vergeven voor wat zij heeft gedaan?
Liefdesbrieven aan de sterren had ik al vaak online voorbij zien komen, maar ik moet toegeven dat het mij nooit zo trok. Onlangs, bij het #VIBYAEVENT, kreeg ik het manuscript van de Nederlandse vertaling mee naar huis. Het leek wel alsof er een knopje omging: waar het boek mij nooit zo interesseerde, werd ik er nu toch wel erg nieuwsgierig naar.
Het boek bestaat volledig uit brieven die Laurel schrijft aan overleden sterren. Deze vertelwijze zal nooit mijn voorkeur hebben, maar storend vond ik het niet. Ik ergerde me echter wel aan het feit dat Laurel in de brieven uitgebreid het leven van de sterren bespreekt. Als ik over het verleden van Kurt Cobain of Amy Winehouse wil lezen, dan zoek ik wel een biografie op. Een beetje info is prima, maar in dit geval vond ik het overheersen; het ging een beetje het doel voorbij.
Lieve Kurt,
Ik heb vanavond over je gelezen, want ik vroeg me af wat voor leven je als kind hebt gehad. Je stond in het middelpunt van de belangstelling thuis, maar nadat je ouders waren gescheiden toen je acht was, werd je op een bepaalde manier wees. Je was kwaad. Je schreef op je muur: ik haat mam, ik haat pap, mam haat pap, pap haat mam, daar word je gewoon verdrietig van.
Laurel vond ik een leuk personage, maar daar blijft het ook wel bij. Ik ben niet om haar gaan geven. Ik denk dat dat komt omdat ze een behoorlijk pushover is. Ik vind het toch wel fijn als personages voor zichzelf op durven te komen en hun grenzen aan durven te geven. Ik snap dat Laurel haar persoonlijkheid een belangrijk onderdeel is van het verhaal… maar een klein beetje pit is toch wel welkom.
Het zijn vooral de bijpersonages die mijn hart hebben veroverd. Zo worstelen twee goede vriendinnen van Laurel met hun seksuele geaardheid. Ik vond het hartverscheurend om te lezen hoe die twee één stap naar voren deden en vervolgens weer twee stappen achteruit. Hun verhaal was zó interessant en als Ava Dellaira ooit een boek over hen gaat schrijven, dan zal ik dat direct lezen! Ook merkte ik aan het einde van het boek dat ik Amy, de Christelijke tante van Laurel, toch wel een beetje in mijn hart had gesloten.
Toen we daar allemaal bij elkaar waren -Kristen, Tristan, Natalie, Hannah en ik-, besefte ik dat daar een reden voor was: we zijn stuk voor stuk raar op een andere manier, maar bij elkaar is dat eigenlijk gewoon normaal. En ook al zijn er veel dingen die ik niet tegen hen kan zeggen, het voelt goed om ergens bij te horen.
Het verhaal is niet spannend, maar moet het vooral hebben van de ontwikkeling die Laurel doormaakt. Ook weet je als lezer niet hoe de zus van Laurel, May, gestorven is. Je krijgt iedere keer kleine stukjes uit het verleden mee, maar het duurt even voordat je weet wat er die avond is gebeurd. En man, het verhaal van May en Laurel is écht hartverscheurend. Ondanks dat het boek maar weinig emotie uit mij wist te trekken, vond ik dat stuk toch wel heftig. Hetzelfde geldt voor het einde: toen heb ik wel even wat traantjes weg moeten knipperen.
Liefdesbrieven aan de sterren heeft mij dus niet omvergeblazen, maar dat komt denk ik voornamelijk doordat de vertelwijze mij niet zo lag. Het verhaal zit wel goed in elkaar, bevat prachtige quotes en als je van contemporary boeken houdt, dan is dit zeker een aanrader! En ja, die cover hè? Alleen al daarom wil je ‘m in de kast hebben staan. En om ’t nog wat aantrekkelijker te maken: het boek verschijnt als hardcover. Kwijl.
Jammer dat hij tegenviel. Ik ben ook niet zo van die vertelwijze, maar de cover is wel heel erg mooi!
Ja, mooi hè? Ik heb de hardcover hier liggen en het boek is echt schitterend!
Jammer dat-ie tegenviel, ik wil hem wel erg graag nog lezen!
De cover is praaaaaachtig maar het verhaal trekt ook mij niet zo aan – te emo voor mij, denk ik :-p Dat het vaak over Kurt Cobain enzo gaat lijkt me ook niet zo fijn lezen.
Ik denk dat, als de muzikanten je interesseren, je het echt geweldig vindt. Maar omdat ik weinig met de muzikanten heb, weten stukken over hen gewoon niet te boeien. Dus dan staat het eigenlijk al 0-1 😛
Ik moet trouwens zeggen dat ik het boek niet echt zware kost/emo vind. Het is meer een coming-of-age verhaal. Er zitten wat ontroerende stukken in, maar dat viel mij echt heel erg mee!