Becca Fitzpatrick – Crescendo
Crescendo
Hush, Hush #2
Fantasy, Paranormaal, Romantiek
Uitgeverij Moon
376
Recensie-exemplaar, bedankt Overamstel Uitgevers!
Blurb:
Nora Grey is verstandig, slim en loopt nooit in zeven sloten tegelijk. Haar eerste fout was om verliefd te worden op Patch. Patch maakt de ene fout na de andere en heeft een verleden dat verre van brandschoon is. Verliefd worden op Nora is het beste dat hem ooit is overkomen. Maar kunnen Nora en Patch een brug slaan tussen hun twee verschillende werelden als dat betekent dat hun hart op een hartverscheurende manier op de proef wordt gesteld?
Crescendo, wat moet ik nou met jou? Normaal is het voor mij al snel duidelijk hoe ik een titel ga beoordelen, maar dit boek maakt het me pittig.
Het zit zo: ik vond Crescendo écht niet zo leuk als Hush, Hush. Het eerste boek was zeker niet perfect, want niet alles was even geloofwaardig en de dosis girlpower lag ergens ver beneden het nulpunt. Ook de relatie tussen Patch en Nora vond ik op het einde wat plots. Waar ik hoopte dat Nora in Crescendo meer voor zichzelf op zou komen, was dat niet het geval. Daarnaast vond ik haar gedrag tegenstrijdig: ze denkt het een, maar doet het ander. Het begon me echt een beetje op mijn zenuwen te werken. Soms had ik het idee dat ze eindelijk voor zichzelf opkwam, maar nope: vijf seconden later deed ze alsnog iets ontzettend doms.
Ik vroeg me af of ik haar moest vertellen dat het niet altijd aan mij was of ik alleen met Patch was of niet. Hij was overal. Als hij alleen met mij wilde zijn, lukte hem dat ook. En ook al wilde ik het niet toegeven, ik vond het niet altijd erg.
De haat/liefde-relatie tussen Patch en Nora was de reden dat het eerste boek een redelijk hoge waardering kreeg. In dit boek miste ik dat echter omdat de twee met elkaar overhoop liggen. Ik had graag wat meer spanning in ’t verhaal gezien om dit te compenseren, maar dat ontbrak. Het verhaal kabbelt wat voort en de ‘spannendere’ scenes komen vooral voort uit domme acties van Nora, waardoor ik mij eerder irriteerde, dan dat ik aan de bladzijden gekluisterd zat. Daarnaast voelden sommige momenten ongeloofwaardig aan; een politieagent die een meisje, dat zegt dat ze gedrogeerd is, belachelijk maakt? Nee, dat ging er bij mij niet in.
Desondanks krijgt Fitzpatrick het toch voor elkaar om een verhaal te schrijven dat ontzettend vlot leest. Er zijn ook genoeg grappige momentjes; vooral Nora haar beste vriendin, Vee, kan erg leuk uit de hoek komen. Dit boek viel dus wat tegen, maar ik vloog wel door de bladzijden heen. Het is dan ook niet zo dat ik Crescendo met tegenzin heb gelezen, maar ik voelde absoluut geen gemis toen ik ’t boek uit had.
‘Ik haat dit soort eten,’ zei ik, toen ik het vet door het dunne papiertje om de hotdog heen op mijn hand voelde druppen. ‘Het is ongezond.’
‘Een relatie met Patch ook, maar dat heeft je ook niet tegengehouden.’
Ik geloof zeker dat sommige lezers dit boek meer dan geweldig zullen vinden, maar ik houd ervan als situaties wat geloofwaardiger neergezet worden en de personages wat sterker in hun schoenen staan.
Toch kan ik niet ontkennen dat ik, ondanks alles, wel een beetje benieuwd ben naar hoe het verhaal verdergaat. Silence wordt door velen een stuk positiever ontvangen dan Crescendo… zal dat boek dan misschien hét punt zijn waarop Nora zich volwassener gaat gedragen en eindelijk van zichzelf af durft te bijten? Mocht je Stilte gelezen hebben, laat mij vooral weten of ’t een aanrader is of niet!
Lees ook mijn recensie van:
Hush, Hush (Hush, Hush #1)
Ik vond deel twee zeker minder leuk dan deel één. Ik denk zelfs dat Crescendo (of Dwalen, zoals ik hem in de kast heb staan) het minst favoriete boek van de serie is in mijn geval. Maar ik zou zéker doorgaan met de serie, want daarna wordt het echt weer beter!
Good to know! Ik ben wel echt nieuwsgierig naar het derde en vierde boek, dus misschien doe ik wel een poging!
Yep, dit klinkt heel herkenbaar. Het eerste boek kon me niet overtuigen, maar toen hoopte ik nog dat het tweede deel beter zou worden. Vermits dit niet het geval was heb ik het na die Crescendo ook maar meteen voor bekeken gehouden.
Meh 🙁 Ik zit nog heel erg in dubio over of ik het volgende boek ga lezen. Ben er wel benieuwd naar, maar er moeten wel flink wat dingen veranderen wil ’t boek me overtuigen.
Ik ben er nét in begonnen, maar na mijn deel één debacle verwacht ik er niet veel van. Ik word wel al nerveus van het “gedoe”.
Haha ja, snap ik! Good luck over there :p
Wauw, klinkt lekker! Ik vind je blog trouwens super mooi! Ik heb hem pas gister uitgevonden, maar dat logo ook! Zo mooi!
Ah lief, dankjewel!