Brandon Sanderson – Staalhart
Staalhart (Steelheart)
Reckoners #1
Uitgeverij Q
416
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij Q!
Blurb:
Tien jaar geleden verscheen Calamity aan de hemel en ontwikkelden sommige mensen ineens bijzondere krachten. Deze zogeheten ‘Epics’ kregen niet alleen een gave, maar ook een onstilbare honger naar macht en destructie.
Niemand durft de Epics een strobreed in de weg te leggen. Niemand, behalve de Wrekers. Die geheimzinnige groep heeft al meerdere onverslaanbaar geachte Epics uitgeschakeld.
David is vastbesloten de Wrekers op te sporen en ze te overtuigen hun vizier te richten op de wrede Epic Staalhart. Die regeert als een tiran over Newcago en is verantwoordelijk voor de dood van Davids vader. Staalhart staat erom bekend onsterfelijk te zijn, maar David is de enige die Staalhart ooit heeft zien bloeden. En hij zint op wraak.
Er zijn verhalen die langzaam op gang moeten komen en verhalen die gelijk met een knal beginnen. Staalhart behoort tot de tweede categorie; lees het eerste hoofdstuk en je verwachtingen voor het boek zullen gelijk ergens boven het plafond liggen. En goed nieuws: je zal niet teleurgesteld worden.
Het is altijd donker in Newcago. Nachtgrijper was een van de eerste Epic die Staalhart trouw zwoeren, en hij maakte deel uit van Staalharts kring van naaste adviseurs. Vanwege Nachtgrijper is er geen zonsopgang en geen noemenswaardige maan, maar dag in dag uit een donkere hemel. Het enige zichtbare hemellichaam is Calamity, die eruitziet als een rode ster of komeet.
Het gevaar van boeken die erg sterk beginnen, is dat de rest van het verhaal soms al snel inkakt qua tempo. Staalhart weet het tempo echter goed vast te houden met spannende actiescènes waardoor je op het puntje van je stoel zit. De worldbuilding zit ontzettend sterk in elkaar; de situatie met de Epics wordt goed uitgelegd, maar het is geen overload aan informatie. Het hele verhaal steekt eigenlijk prima in elkaar, maar het is de humor die het verhaal nét wat extra’s geeft. De komische toon vind je door het hele boek heen, maar het overheerst niet.
Ken je van die filmpjes waarin een puppy zo verdomd enthousiast is, dat-ie over zijn eigen poten struikelt? Dat is David, het hoofdpersonage. Die jongen is zo ontzettend enthousiast en nieuwsgierig; het is té leuk. Hij is echter ook iemand die ik al snel respecteerde vanwege zijn doorzettingsvermogen. Hij wil soms iets te veel, maar dat vond ik wel een leuke eigenschap van hem. Hij gaat niet bij de pakken neer zitten, maar wil écht verschil maken. En zijn slechte metaforen vond ik belachelijk komisch (‘Ik voel me net een baksteen van havermout,’ aldus David.)
In die tijd had de overheid het nog niet opgegeven. Ze deed nog steeds haar best om Epics te bestrijden, en te zorgen dat ook zij zouden gehoorzamen aan de wetten die golden voor normale stervelingen. Al van het begin af aan was het duidelijk dat je niet moest aarzelen als je met epics te maken had, en ook niet moest proberen te onderhandelen. Je rende schietend naar binnen en hoopte maar dat de Epic tegen wie je het opnam met gewone kogels gedood kon worden.
Een merendeel van de plotwendingen zag ik al aankomen, maar er was één twist die mij compleet wist te verrassen. En mijn god, ik ben zó blij met die plotwending. Ik keek al uit naar het volgende deel, maar als ik aan die twist denk, word ik al helemaal ongeduldig.
Sanderson heeft een YA-fantasyboek geschreven met een originele insteek, een flinke dosis actie én humor. Het is dan wel een Young Adult, maar ik weet 100% zeker dat ook volwassenen enorm van dit boek zullen genieten. Een aanrader voor zowel jong als oud, dus!
Klinkt als een heel leuk boek! 😀
Ik ga hem binnenkort lezen. Ik ben zo ontzettend benieuwd!
Ik denk dat jij ‘m geweldig gaat vinden! Past helemaal in je straatje.
Dit lijkt me echt een tof boek!
Hij is echt leuk! Aanrader 😀
Dit recensieboek komt ook nog mijn kant op – ben zo benieuwd nu 😀
You’ll love it!
Je vergelijking met David en zo’n slungelige puppy is zoooooooo leuk en zo correct hahaha :D!! Ik vond hem ook echt een likeable personage en heerlijk om het boek vanuit zijn POV te lezen
Hahaha, té leuk om te horen. Ja, ik vond het ook echt leuk om het boek vanuit zijn perspectief te lezen! Ben blij dat de perspectieven niet wisselden, want dit werkte prima!