Even fangirlen over Beauty and the Beast

Eens in de zoveel tijd komt er een serie of film voorbij waardoor ik in een obsessieve fangirl verander. Ik speur het internet continu af naar fanart, luister de soundtrack alsof mijn leven ervan af hangt én wil de serie/film ieder moment van de dag kijken. En eh, ja… dat effect heeft Beauty and the Beast op mij. Want jongens, de live-action van mijn favoriete animatiefilm is zó tof.

Dus wat is leuker dan mijn enthousiasme met jullie delen? Juist, niks. Zie dit als een recensie in fangirl-editie, zeg maar. En pas op: spoilers!

• De prins met zijn make-up en de geweldige aria in het begin? EN AL DIE JURKEN? Shit, toen was ik al fan van de film.
• Het gezicht van de prins toen hij Agathe haar roos neergooide op de grond was echt sassy as fuck.
• Toen de ‘BONJOUR!’ begon, wilde ik al huilen van geluk. Jeugdsentiment!
• ‘It’s not gonna happen, ladies’ – LeFou is zo’n schatje in deze film. Ben blij dat ze zijn personage ietwat hebben veranderd.
• Ik vind ’t tof dat Gaston in het begin best oké is. Wanneer Belle hem afwijst wordt hij niet boos (al dringt hij zich later op, ugh) en hij biedt zijn excuses aan wanneer hij tijdens ‘Belle’ zich door de menigte heen moet beuken. De overgang naar schurk wordt in deze film véél beter belicht.
• “Your library makes our small corner of the world feel big.” – DEZE QUOTE!!

• Belle haar pap wordt in deze film niet neergezet als een maffe uitvinder en daar word ik blij van. En zijn relatie met Belle is prachtig.
• Wanneer Chip Maurice begroet en Maurice van ‘oh hé, een pratend theekopje’ naar ‘HO SHIT THE FUCK IS THIS I’M OUT’ gaat.
• ‘And his name’s G-A-S-T… I believe there’s another T… It just occurred to me that I’m illiterate and I’ve never actually had to spell it out loud before… GASTOOOOOOOOOOOOOON!’
• Ik houd ervan dat Belle net wat zekerder is in deze film dan in de animatiefilm. You go girl.
• ‘Be My Guest’ a.k.a. non-stop glimlachen en je intens gelukkig voelen. Zagen jullie trouwens dat Lumiere de dab deed? Geen grapje.
• De scène waarin Belle aan het Beest vertelt dat Romeo & Julia haar favoriete boek is en het Beest zó verdomde klaar is met Belle. Volgens mij zagen zijn ogen zijn hersenen :’)
• Alle momenten tussen LeFou en Gaston waarbij LeFou zijn gevoelens voor zijn vriend niet kan verbergen. Ik houd ervan.
• Maurice die voor zichzelf naspeelt hoe de boom precies omviel en de geluiden die hij daarbij maakt. Machtig prachtig mooi.

• ‘Blood, guts and widows!’ ‘Ah yes, the widows.’ – Dit moment in de film. Hardop lachen.
• Het toevoegen van backstory aan Belle en het Beest was zó’n goede keuze.
• EVERMORE? HOLY SHIT. Eerste keer dat ik ‘m hoorde wist ik niet wat ik ervan moet vinden, maar ondertussen heb ik het punt bereikt waarop ik wil huilen iedere keer dat ik de tekst hoor en de emotie in de stem van het Beest. Feels, feels, FEELS.
• ‘There’s a beast running wild, there’s no question, but I fear the wrong monster’s released.’ – Deze zin in ‘The Mob Song’ is zó sterk. Jammer dat de Nederlandse vertaling bagger is.
  
• De ‘BELLE!’ wanneer het Beest haar ziet tijdens zijn gevecht met Gaston. Huilen.
• Mrs. Potts haar paniek toen ze Chip niet kon vinden. Holy shit, mijn hart.
• Cogsworth die afscheid neemt van Lumiere? EN TOEN BEGONNEN DE TRANEN.
• Eindelijk een prins die als mens ook sexy is. In de animatiefilm vind ik Adam als mens maar mwah. (Doet deze opmerking de boodschap van de film teniet? Misschien. Maar ach.)
• ‘How do you feel about growing a beard’ was leuk, wat ik van de grom vind die daarop volgde, weet ik nog altijd niet.

Eindoordeel: intens gelukkig, duizend keer opnieuw kijken en een nieuwe favoriete film.