Graeme Simsion – Het Rosie project
Het Rosie project (The Rosie Project)
Don Tillman #1
Romantiek, Humor
Luitingh-Sijthoff
330
Recensie-exemplaar, bedankt Luitingh-Sijthoff!
Synopsis:
De autistische Don Tillman doceert genetica aan de universiteit. Hij is superintelligent, kan geweldig koken en is op zoek naar een vrouw. Door zijn sociale onhandigheid is hij echter nooit verder gekomen dan een eerste date. Met behulp van een zestien pagina's tellende vragenlijst hoopt hij zijn perfecte partner te vinden.
Dan komt Rosie Jarman in zijn leven: verre van perfect, maar wel intelligent en mooi. En ze is ook op zoek naar haar biologische vader - een zoektocht waarbij Don haar misschien zou kunnen helpen.
Herken je dat moment dat je moet lachen om een boek, maar je je daar tegelijkertijd een beetje schuldig over voelt? Dat had ik met Het Rosie project. Ik heb namelijk zó hard moeten lachen om dit boek, dat ik quotes op de eerste bladzijde al hardop voorlas aan mijn moeder. Maar het voelt dus ook een beetje fout: de aandoenlijke Don die de leuke opmerkingen plaatst, is autistisch. Lachen om zijn gevatte, eerlijke opmerkingen voelt gemeen aan omdat Don het niet grappig bedoelt: het is gewoon wie hij is. Maakt dat het Rosie Project minder leuk? Absoluut niet! Het zorgt er echter wel voor dat ik van Don ben gaan houden en hem het liefst een knuffel wil geven, want wat is het toch een lieve man.
Het Rosie Project heeft mij echt enorm verrast met zijn komische uitspraken, zijn aandoenlijke verhaal en de interessante personages. Don is, zoals ik hierboven al heb gezegd, absoluut het personage waar ik het meeste van ben gaan houden. Zijn eerlijkheid is heel verfrissend en de manier waarop hij zich ontwikkelt gedurende het verhaal, vond ik heel mooi om te lezen. Don is een beetje de Sheldon Cooper van de boekenwereld, maar dan vele malen leuker en aandoenlijker.
Ik ben negenendertig, lang van postuur, in goede conditie en intelligent, met een relatief hoge status en een bovenmodaal inkomen als universitair hoofddocent. Logisch gezien zou ik aantrekkelijk moeten zijn voor een breed scala aan vrouwen. In het dierenrijk zou ik me succesvol kunnen voortplanten.
Don zijn ‘jacht’ naar de perfecte vrouw is ronduit komisch te noemen, maar de manier waarop hij geconfronteerd wordt met wat hij eigenlijk zoekt, vond ik erg mooi uitgewerkt. Hij en Rosie zijn als water en vuur, maar toch merk je als lezer direct op dat de twee elkaar héél goed liggen ondanks dat. Hij heeft een eigen wereldje voor zichzelf gevormd met stevige muren eromheen: alles moet zoals hij heeft gepland. Rosie breekt die muren stukje bij beetje neer en Don komt er steeds meer achter dat hij eigenlijk heel veel dingen leuk vindt; dingen waarvan hij nooit had gedacht dat hij ze plezierig zou vinden, laat staan dat hij het zou uitproberen.
Het Rosie project is een feelgood boek dat gegarandeerd je hart verovert. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken, is dat ik het einde plots erg vlot vond verlopen… Ik wil meer! Gelukkig is dit niet het eindpunt voor Rosie en Don, want hun verhaal gaat verder in Het Rosie effect. Ik ben benieuwd!
Hier ben ik ook ontzettend benieuwd naar!
Ik heb beide boeken met veel plezier gelezen. Eigenlijk vond ik het vooral erg mooi hoe je dankzij dit boek een beeld kreeg van hoe het leven voor iemand met autisme er moet uitzien.