Helen Hoang – Zoen me tot ik zwicht

The Kiss Quotient #1
The House of Books
304

Blurb:
Daten is al moeilijk genoeg - laat staan als je Asperger hebt. Stella, dertig, is briljant in wiskunde maar sociaal onhandig. Haar moeder vindt het hoog tijd dat ze gaat trouwen. Stella heeft geen flauw idee met wie. Ze haat seks; zo gênant. Praktijkervaring opdoen dan maar. Met een professional.
De charmante escort Michael is bereid Stella de fijne kneepjes bij te brengen, van voorspel tot méér dan de missionarispositie. Hoe langer ze samen zijn, hoe moeilijker Michael het vindt om zich aan de gemaakte afspraken te houden. Stella ontdekt ondertussen dat de ware liefde alle logica tart.
The Kiss Quotient is een boek dat héél hoog op mijn oh-mijn-god-ik-moet-jou-lezen lijstje stond. Het verhaal klonk 100% als mijn ding, een beetje à la Christina Lauren. Omdat ik thuis nog gigantisch veel ongelezen boeken heb liggen, besloot ik het kopen van The Kiss Quotient toch nog even uit te stellen. Maar je kent het: the mind is weak. Uiteindelijk kocht ik het boek toch, want soms moet een cadeautje voor jezelf kunnen.
Toen ik zo’n 50 bladzijden van The Kiss Quotient had gelezen, was ik nog niet overtuigd. Dat heeft eigenlijk één reden: het was gelijk heel veel sekspraat. En ja, dat is natuurlijk hartstikke begrijpelijk gezien de situatie (wat verwacht je als je een escort inhuurt?), maar zo’n kennismaking bleek dus niet mijn ding te zijn. Ik heb toch liever dat personages elkaar beter leren kennen voordat dat soort dingen aan bod komen.
She had a disorder, but it didn’t define her. She was Stella. She was a unique person.
Gelukkig werd mijn mening over het boek al snel bijgesteld. De relatie tussen Stella en Michael ontwikkelt zich op een fijne en realistische manier. Daarnaast zijn het ook gewoon sympathieke en leuke personages om te volgen, waardoor beide perspectieven boeien. Stella haar autisme wordt op een sterke manier neergepend en voegt ook echt wat toe aan het verhaal. Tuurlijk, het verhaal is behoorlijk cliché en voorspelbaar, maar ik had eigenlijk niet anders verwacht. Stella haar Asperger geeft het dan ook net dat stukje eigenheid waardoor het verhaal toch weet te boeien.
Het enige minpuntje dat ik heb, is het ‘dramamomentje’ aan het einde. Het is zó makkelijk, voorspelbaar en cliché. Ik had verwacht dat Hoang een andere draai aan het einde zou geven dan andere auteurs, dus het was jammer toen dat niet gebeurde.
She wasn’t broken. She saw and interacted with the world in a different way, but that was her.
The Kiss Quotient heeft niet mijn hart veroverd zoals ik had verwacht, maar ik heb het boek wel met veel plezier gelezen. Als je houdt van de boeken van Christina Lauren, dan is dit zeker een aanrader! Niet het meest originele verhaal, maar wel met interessante personages.