Ik ben mijn TBR weg aan het werken (en het is heerlijk)

In 2016 waren mijn boekenbuiten gigantisch. 20 boeken in een maand? Ik tikte het regelmatig met gemak aan. Er is alleen één probleem: gigantisch veel boeken die ik in 2016 heb gekocht, heb ik nog altijd niet gelezen. De recensie-exemplaren die ik ontving hadden voorrang en daarnaast kreeg ik regelmatig manuscripten toegestuurd die ik moest beoordelen. Het resultaat was dat ik amper aan mijn ‘eigen’ boeken toekwam.

Eind vorig jaar merkte ik dat het ‘verplicht’ lezen van boeken mij een beetje tegen begon te staan. En de verplicht gooi ik tussen haakjes omdat het in mijn hoofd verplicht is; ik wil de boeken zo snel mogelijk gerecenseerd hebben omdat ik de uitgeverij niet te lang wil laten wachten. En ondanks dat ik boeken toegestuurd kreeg die ik héél graag wilde lezen, was er toch een stemmetje in mijn hoofd dat gilde: ‘Maar ik wil eens een boek lezen dat ik zelf heb gekocht!’

Tijd om het roer om te gooien dus. Ik las in november/december drie weken lang fanatiek recensie-exemplaren om de eeuwige stapel wat kleiner te maken (van 13 naar 3, heuy!) en vanaf dat moment ben ik veel vaker mijn eigen boeken gaan lezen. En wat is het fijn! Eindelijk kom ik toe aan boeken die al gigantisch lang in de kast staan. Zo las ik A Monster Calls van Patrick Ness, Ik geef je de zon van Jandy Nelson en de Addicted/Calloway Sisters serie van Krista & Becca Ritchie.

‘ALL THESE BOOKS AND STILL NO TIME.’

Qua recensie-exemplaren ben ik wat ‘kritischer’ geworden. Ik vraag minder aan (ik vroeg al redelijk weinig aan, maar nu ben ik nog strenger geworden; als ik niet direct in ’t boek kan of wil beginnen, vraag ik ‘m niet aan) en sla boeken sneller af. Ik word nog altijd zielsgelukkig van de mooie boeken die ik dankzij uitgeverijen mag lezen (en doe dansjes van geluk als ik een verrassingspakketje ontvang), maar ik wil ook ruimte overhouden voor mijn eigen boeken. Dat scheelt mij ‘leesdruk’, maar het betekent ook dat ik sneller recensies kan plaatsen van boeken die ik toegestuurd krijg.

Tot nu toe bevalt het ontzettend goed; ik combineer recensie-exemplaren met mijn eigen boeken, wat een hele fijne combinatie is. (Laten we de verhouding op 1:4 zetten.) Ik lees een stuk meer Engels, wat ook betekent dat jullie hier vaker Engelstalige boeken voorbij zullen zien komen. En hetzelfde geldt voor Nederlandstalige boeken die al wat ouder zijn, want daar heb ik ook nog genoeg van liggen. Het enige probleem dat ik nu heb, is dat ik het kneitermoeilijk vind om te kiezen welk boek ik ga lezen. Keuzes, keuzes, keuzes.