James Dashner – Geestesoog

Titel: Geestesoog (The Eye of Minds)
Serie: The Mortality Doctrine #1
Auteur: James Dashner
Genre: Fantasy, Dystopie
Uitgever: Uitgeverij Q
Pagina's: 288
Bron: Recensie-exemplaar, bedankt uitgeverij Q!

• 
• 
• 

Ik kan toch wel een beetje zeggen dat James Dashner mijn hart heeft veroverd met De labyrintrenner-serie. Ik vind de boeken zó tof! Ik werd dan ook heel blij van het nieuws dat een andere serie van hem ook zou verschijnen bij Uitgeverij Q. Het eerste deel is onlangs verschenen, dus tijd voor een recensie!

Opvallend aan Geestesoog is het snelle tempo waarin het boek verteld wordt. Het begint met een knaller en je wordt direct in een virtual reality wereld gegooid. Aan de ene kant vond ik dat erg fijn (het boek leest vlot weg), aan de andere kant miste ik een goede introductie van de personages.

Het VirtNet was iets raars. Het was zo echt dat Michael soms weleens wenste dat het niet zo enorm hightech was; als hij het heet had en liep te zweten bijvoorbeeld, of als hij struikelde en zijn teen stootte, of als een meisje hem een klap in zijn gezicht gaf. De Grafkist zorgde ervoor dat hij dat allemaal voelde. Je kon de game natuurlijk instellen op wat minder heftige gewaarwordingen, maar waarom zou je de moeite nemen om te gamen als je er niet helemaal voor ging?

Er wordt in het boek veel aandacht besteed aan het spel Lifeblood Deep, maar de personages lijken daardoor een beetje ondergesneeuwd te raken. De focus ging mij te snel naar het verhaal, terwijl ik hoofdpersonage Michael graag beter had leren kennen. Ik kan je vertellen dat hij een fanatieke, goede gamer is… maar daar blijft het eigenlijk ook wel bij. Omdat ik het idee had dat ik hem niet echt kende, vond ik het ook moeilijk om binding met hem te krijgen. Ik vond hem dus een oké personage, maar hopelijk wordt hij in het volgende deel wel wat verder uitgediept. Ik denk het wel, want het einde van Geestesoog belooft heel wat!

De wereld die Dashner tot leven heeft gebracht in Geestesoog, is enorm tof. Het is goed uitgewerkt en beeldend geschreven, waardoor het makkelijk is om de ‘gamewereld’ voor je te zien. Ik had graag wat meer gezien van de ‘code’ waar Michael en zijn twee beste vrienden het vaak over hebben, zodat je een idee krijgt van hoe het eruitziet. Gewoon één of twee zinnetjes code; al begrijp ik er niks van, het trekt mij wel wat verder in het verhaal.

‘Alles is betrekkelijk.’ De man vertrok geen spier terwijl hij aan het woord was. ‘Een mes is een godsgeschenk voor iemand die vastgebonden is, maar voor een geketende kan het dodelijk zijn.’

Geestesoog is echt zo’n boek dat steeds beter wordt naarmate je verder in het verhaal komt. In het begin vond ik het verhaal leuk, maar niet echt spannend. Ik kon het boek prima opzij leggen en even wat anders doen. De laatste 80 pagina’s vond ik daarentegen héél tof. Lekker veel spanning, een plottwist die ik al een klein beetje aan zag komen, maar die alsnog wist te verrassen. Het duurde dan wel even tot het boek écht goed werd, maar op het einde heb ik echt niks aan te merken.

Ondanks dat Geestesoog mij dus niet direct in zijn ban had, heeft het einde het zwakke begin absoluut goedgemaakt. Als het tweede boek net zo sterk is als de laatste 80 pagina’s van dit boek, dan belooft Cyberbrein veel goeds. Deze serie weet wat mij betreft dus nog niet te tippen aan De labyrintrenner, maar wie weet wat de vervolgdelen brengen!

Lees ook mijn recensie van:
Cyberbrein (The Mortality Doctrine #2)

Liefs, Lisa

Volg mij op: Bloglovin | Facebook | Twitter | Instagram | Goodreads