Jamie McGuire – Beautiful Oblivion
Beautiful Oblivion
The Maddox Brothers #1
Romantiek
320
Blurb:
Fiercely independent Camille "Cami" Camlin gladly moved on from her childhood before it was over. She has held down a job since before she could drive, and moved into her own apartment after her freshman year of college. Now tending bar at The Red Door, Cami doesn’t have time for much else besides work and classes, until a trip to see her boyfriend is cancelled, leaving her with a first weekend off in almost a year.
Trenton Maddox was the king of Eastern State University, dating co-eds before he even graduated high school. His friends wanted to be him, and women wanted to tame him, but after a tragic accident turned his world upside down, Trenton leaves campus to come to grips with the crushing guilt.
Eighteen months later, Trenton is living at home with his widower father, and works full-time at a local tattoo parlor to help with the bills. Just when he thinks his life is returning to normal, he notices Cami sitting alone at a table at The Red.
As the baby sister of four rowdy brothers, Cami believes she’ll have no problem keeping her new friendship with Trenton Maddox strictly platonic. But when a Maddox boy falls in love, he loves forever—even if she is the only reason their already broken family could fall apart.
Alweer een tijdje geleden las ik Beautiful Disaster (Prachtige Rampspoed), een boek dat behoorlijk gehypet werd. Dat boek vond ik uiteindelijk erg leuk, al vond ik het mannelijke hoofdpersonage Travis soms iets té dominant en agressief. Beautiful Oblivion is onderdeel van een nieuwe serie, maar gaat wel over een personage dat ik al ietwat kende: de broer van Travis.
Ik was bang dat het verhaal enorm op dat van Abby en Travis uit Beautiful Disaster zou lijken, maar dat was gelukkig niet het geval. Trenton lijkt dan wel op zijn broertje, hij is duidelijk zijn eigen persoon. Hij is minder agressief en daarmee gelijk een stukje leuker. Cami… Tja, in het begin vond ik haar niet zo leuk. Ze is recht voor de raap, bot en op sommige momenten zeker een bitch. Naarmate het verhaal vorderde begon ik haar echter steeds leuker te vinden en meer te waarderen.
“The Maddoxes could sense trouble. At least it seemed that way, because whenever there was a fight, they had either started it, or finished it. Usually both.”
Ook aan het verhaal moest ik even wennen, wat vooral te wijten is aan Cami, aangezien het verhaal door haar werd verteld. Toen ik haar eenmaal leuker begon te vinden, was het verhaal ook gelijk interessanter. Er gebeurt eigenlijk niet héél veel in het verhaal; er zijn hier en daar wel opstootjes, maar de focus ligt vooral op de relatie tussen Trenton en Cami. Deze ontwikkelt zich erg langzaam en is realistisch, waardoor ik heerlijk mee kon dromen.
Het is vooral dankzij de relatie dat ik mee werd gesleurd in het verhaal, want als er sprake was geweest van insta-love, dan had ik dit boek waarschijnlijk door het raam gegooid. Zo voelt de vader van Cami echt een beetje aan als een karikatuur; zijn agressie en woede voelden helemaal niet realistisch aan. Het was een beetje alsof McGuire dacht: ‘Hij moet woedend zijn. En hoe brengen we dat goed over? Juist! Hij scheldt iedereen uit en is nooit een fatsoenlijk mens!’ Sommige opmerkingen waren ook ongelooflijk oppervlakkig. Zo zegt Cami op een gegeven moment dat ze niet heel ‘voluptuous’ is, terwijl ze een cup D heeft. Are you shitting me?
“Because even if we were struggling, we had goals. It didn’t matter that we weren’t there yet. What mattered is that we both experienced setbacks, and full-blown failures, but we got up, brushed ourselves off, and kept going-and were making the best of it.”
Oh, en ik snap niet zo goed waarom deze zin in de blurb voorkomt, want ik herken dat totaal niet in het boek: ‘But when a Maddox boy falls in love, he loves forever—even if she is the only reason their already broken family could fall apart.‘ Mijn mening? Het verhaal doet zich echt heel dramatisch voor, terwijl het dat eigenlijk helemaal niet is.
Ik klink misschien heel negatief, maar ik vond Beautiful Oblivion een heerlijk boek om te lezen en het heeft me heel wat uurtjes vermaakt. Het verhaal is echter niet heel sterk. Ik ga het vervolg denk ik wel lezen, maar dat zal pas over een paar maand zijn, want er zijn nog genoeg titels waar ik een stuk meer naar uitkijk.
Leuk dat je er citaten doorheen doet! Ik denk dat ik dit boek oversla, vind de omslag wel erg mooi maar het verhaal trekt me niet zo heel erg geloof ik.
Het lijkt mij ook wel een schrijver waarvan ik eens iets moet lezen