Jennifer L. Armentrout – Ademloos
Ademloos (Every Last Breath)
The Dark Elements #3
HarperCollins
384
Recensie-exemplaar, bedankt HarperCollins!
Blurb:
Als half demon half wachter wordt de zeventienjarige Layla verscheurd door twijfel. Voor welke wereld moet ze kiezen? Kiest ze voor de demonenwereld en de sexy Roth of voor de wereld van de wachters en de knappe en beschermende Zayne?
Maar voordat ze daar uit is, doemt er een nieuw probleem op: een Lilin, de gevaarlijkste onder de demonen, is ontsnapt en is uit op verwoesting van alles en iedereen in haar omgeving. Vooral haar BFF Sam verkeert in groot gevaar...
Verscheurd tussen twee werelden en twee verschillende jongens probeert Layla de juiste keuzes te maken om haar vriendin te redden. Maar soms moet je gewoon je hart volgen en vechten met alles wat je in je hebt!
De Dark elements-serie is een beetje mijn guilty pleasure. De boeken zijn voorspelbaar en de dialogen zijn soms zo zoet dat je er kiespijn van krijgt, maar verdorie: I love it. Ik kan echt enorm genieten van het verhaal en ik vind het gewoon heerlijk leesvoer waarbij ik even mijn hersenen op nul kan zetten.
Nadat ik Steenkoud had gelezen, ging ik direct door in Ademloos. Verwachtingen had ik niet echt, maar ik wilde wel dat Layla eindelijk een keuze zou maken tussen Roth en Zayne. Want kom op: op een gegeven moment moet je een keuze maken en Layla haar getwijfel duurde wel héél lang. Gelukkig komt dit al vroeg in Ademloos aan bod, dus daar was ik heel blij mee. Ik ga niet verklappen voor wie zij heeft gekozen, maar laat ik zeggen dat ik 100% achter haar keuze sta.
Roths blik ontmoette de mijne voordat hij zijn dikke wimpers neersloeg en zijn ogen daarachter verborg. Zwijgend ging hij weer zitten en vouwde zijn armen voor zijn borst. Zayne staarde naar het tafelblad, een blonde lok viel in zijn gezicht. De spanning droop van beiden af, en mijn huid voelde alsof hij te strak gespannen was.
Waar de vorige delen al behoorlijk cliché en zoetsappig zijn, leek het bij dit boek nog een stapje erger. Serieus: als dit een ander boek was geweest, had ik ’t waarschijnlijk ritueel verbrand. Maar bij deze serie kan ik me er gewoon niet aan irriteren. Alhoewel… Ik moet toegeven dat het wel een beetje begon te vervelen op een gegeven moment, want het begon af te leiden van het verhaal.
Het is trouwens iets dat ik steeds meer begin op te merken in Armentrout haar boeken: ze wil eigenzinnig en grappig zijn, maar het wordt een beetje too much. Of misschien ben ik er zelf gewoon een beetje klaar mee, dat kan natuurlijk ook. (Feit blijft dat haar Lux-serie één van mijn favoriete series is.)
Zijn blik volgde me toen ik langs de voorkant van de auto liep. ‘Ook geen mutsje voor dat kleine koppie van je?’ Ik lachte. ‘Nee, papa. Ik ben oké.’ Zijn ogen twinkelden. ‘Ik vind het leuk als je me papa -‘ ‘Stop.’ Hij hield zijn hoofd scheef. ‘Ik meen het. Het is koud buiten, kleintje.’
Het verhaal rondt het boek prima af. Ik heb heerlijk weg kunnen zwijmelen, maar ook kunnen genieten van scenes met veel actie. Tuurlijk, ik heb nog wel een paar vragen en er zijn dingen in het verhaal die ik liever anders had gezien, maar ik ben tevreden met hoe alles uiteindelijk is gegaan.
Het enige dat ik erg jammer en slordig vond, is dat er nog veel fouten in het boek staan. En dan bedoel ik ook echt héél veel; woorden stonden dubbel in het boek of ontbraken, leestekens ontbraken en ga zo maar door. Op een gegeven moment heb ik zelf met een pen in het boek gekrabbeld om leestekens toe te voegen die misten (iets wat ik normaliter nooit zou doen omdat ik het als heiligschennis zie).
Ademloos is geen boek dat het moet hebben van zijn originaliteit of geweldige dialogen, maar het is wel een boek waarbij je even je hersens op nul kan zetten en kan genieten van toffe personages en een verhaallijn die prima weet te vermaken. Ik vind het in ieder geval een toffe serie!
Lees ook mijn recensie van:
Witheet (The Dark Elements #1)
Steenkoud (The Dark Elements #2)
