Jessica Knoll – Het gelukkigste meisje ter wereld
Het gelukkigste meisje ter wereld (The Luckiest Girl Alive)
Uitgeverij Manteau
320
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij Manteau!
Blurb:
Na haar traumatiserende tienerjaren op de prestigieuze Bradley School bouwt Ani FaNelli zorgvuldig een nieuwe identiteit op. Met haar glamoureuze baan, goedgevulde kleerkast en succesvolle verloofde lacht het leven haar toe. Maar Ani heeft een geheim. Duistere kwelgeesten uit het verleden bedreigen haar wanhopig gecreëerde illusie van perfectie.
In een razend tempo en vol onverwachte wendingen beschrijft 'Het gelukkigste meisje ter wereld' de ondraaglijke druk waarmee veel succesvolle vrouwen moeten zien om te gaan. Achter de scherpe randjes en moordende ambitie van de heldin gaat een schokkende waarheid schuil, maar ook een hart dat groter is dan het op het eerste gezicht lijkt. Moet Ani de stilte doorbreken om zich van haar trauma's te bevrijden? Ook als dat betekent dat ze daarmee alles waarvoor ze geknokt heeft op het spel zet?
Het gelukkigste meisje ter wereld stond al een tijdje bij mij in de kast, maar ik stelde het lezen even uit aangezien ik niet in de juiste bui was. Na wat negatievere recensies te hebben gelezen, merkte ik dat ik nog maar weinig zin had om het boek te lezen. Ik wil op zo’n moment niet bevooroordeeld aan een boek beginnen, dus ik gooi ‘m dan liever opzij tot ik weer een goede leesbui heb. En die leesbui had ik, vorige week, eindelijk!
En you know what: eigenlijk vond ik Het gelukkigste meisje ter wereld stukken leuker dan ik had verwacht. Het hoofdpersonage is (om even heel grof te zijn) een behoorlijke trut. Ze wil het perfecte leven leiden met een rijke en knappe man, een geweldige baan en een schitterend huis. En haar karakter? Duister en gemeen. Ze doet lief in je gezicht, maar steekt een mes in je rug. En ondanks dat niet iedereen van zo’n personage zal houden, vond ik haar erg interessant. Ze is intrigerend, maar ook ontzettend sneu. Geen personage om jaloers op te zijn, maar om juist medelijden mee te hebben.
Dat vindt hij leuk, om me er met mijn neus in te wrijven dat ik een overlever ben. Wat me daaraan stoort, is het gebrek aan consideratie, de impliciete suggestie dat overlevers verder moeten. Dat ze het verleden achter zich moeten laten, want dat valt toch niet meer te veranderen. Het woord ‘overlever’ houdt voor mij in dat ik iets uit mijn geheugen moet wissen wat ik niet kan en niet wil vergeten.
Haar perfecte leven is duidelijk bedoeld om haar verleden te compenseren. Een verleden waarin de meest verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Als jong meisje zijn haar dingen overkomen die je niemand gunt. En ja, ze heeft fouten gemaakt, maar dat betekent niet dat wat gebeurd is haar schuld is. Vooral de hoofdstukken waarin haar verleden naar voren komt, vond ik erg heftig en indringend. Al helemaal als je weet dat het boek deels op situaties is gebaseerd die de auteur zelf heeft meegemaakt.
Ondanks dat Het gelukkigste meisje ter wereld mij op sommige momenten erg wist te boeien, waren er ook genoeg momenten die ik erg traag vond. Ik vond het boek interessant, maar toch voelde ik een zekere afstand tussen mij, de personages en het verhaal. Als het boek wat meer tempo had gehad, had ik mij -denk ik- veel meer betrokken gevoeld bij het verhaal. Nu kabbelde het te veel voort.
Als je iets beschamends hebt op te biechten, moet je het dán doen, wanneer iemand nog zo gek op je is dat hij na je biecht alleen nog maar meer van je houdt. Bij elk akelig detail werden zijn ogen groter, maar tegelijkertijd werd de uitdrukking daarin steeds verdwaasder, alsof het allemaal te veel was, alsof hij het niet echt kon bevatten, alsof hij tijd nodig had om het tot zich te laten doordringen.
Het boek is op de markt gezet als leesvoer voor liefhebbers van Gone Girl. Het personage en delen van het verhaal zijn duister, maar daar houden de overeenkomsten op; dit is absoluut niet zo’n mindfuck of spannende thriller als Gone Girl. Het is een mix van een psychologische roman, een chicklit en een coming-of-age verhaal. Een sterker boek dan ik had verwacht, maar echt indruk heeft het niet gemaakt, daarvoor voelde ik te weinig binding met de personages en was het verhaal mij te traag.
Ik zou het boek nog wel willen lezen, alleen maar om te kijken waar die ‘negatieve’ recensies vandaan komen. En wie weet kan ik het wel waarderen, haha.
Haha, snap ik! En ik vind het zeker geen slecht boek hoor, maar het is de hype in het buitenland wat mij betreft niet waard. Mocht je ‘m lezen, ben ik benieuwd wat jij ervan vindt!