Jonathan Stroud – De schreeuwende wenteltrap
De schreeuwende wenteltrap (The Screaming Staircase)
Lockwood & Co. #1
Paranormaal, Mysterie
Luitingh-Sijthoff
320
Recensie-exemplaar, bedankt Luitingh-Sijthoff!
Blurb:
Overdag is er niets aan de hand. ’s Nachts komen kwade geesten tevoorschijn…
Het kleinste, meest ongeorganiseerde, maar zonder twijfel allerbeste bureau dat op geesten jaagt is Lockwood & Co. Medewerkers: de charismatische eigenaar Anthony Lockwood, boekenwurm George Cubbins en nieuwkomer Lucy Carlyle.
De drie staan voor hun moeilijkste klus tot nu toe. Het beruchte landgoed Combe Carey Hall moet geestvrij worden gemaakt. Geen van de vorige geestenjagers is ooit teruggekeerd. Anthony, Lucy en George moeten al hun talenten inzetten om te strijden tegen de geest van de Schreeuwende Wenteltrap en… om in leven te blijven.
Hoi, mijn naam is Lisa en dankzij De schreeuwende wenteltrap leek ik opeens paranormaal begaafd. Tijdens het lezen dacht ik op een gegeven moment stemmen te horen (ja, echt… maar ik denk dat het de buren waren) en door ieder geluidje dat ik hoorde sprong ik zo’n twee meter omhoog. Dus ja, De schreeuwende wenteltrap is behoorlijk creepy!
Voor het lezen wist ik niet zo goed wat ik van het boek moest verwachten, maar ik had écht niet verwacht dat het regelmatig voor kippenvel zou zorgen. Ik was zelfs bang dat de schrijfstijl te jeugdig voor mij zou zijn, maar dat bleek absoluut niet het geval. De schreeuwende wenteltrap is juist een voorbeeld van een YA-boek dat zowel jong als oud aan zal spreken. De schrijfstijl is heel volwassen, maar blijft toch gericht op de doelgroep.
Het is nooit prettig om in een huis waar het spookt op het donker te zitten wachten. De nacht sluit je in en de stilte slaat tegen je oren, en als je niet oppast, begin je al snel dingen te zien of te horen die het product zijn van je verbeelding. Kortom, je hebt afleiding nodig.
Jonathan Stroud neemt de tijd om de personages te introduceren en de wereld waarin zij leven. Erg fijn, want op deze manier leer je de personages écht kennen. Zet je aluminiumhoedjes trouwens maar op, want twijfelen aan de wereld die Stroud neerzet is gewoon geen optie. Geen enkel moment komt ook maar enigszins onrealistisch over. Het verhaal is gewoon écht heel sterk; vooral het einde verdient een groot applaus. Wat een afsluiting!
Wat ik onwijs leuk vind aan dit boek, is de (cynische) humor die erin is verwerkt. Alle personages kunnen erg grappig uit de hoek komen. Het geeft het verhaal iets luchtigs op momenten waar dat nodig is, maar het draagt ook bij aan de geloofwaardigheid. De personages in De schreeuwende wenteltrap nemen zichzelf niet al te serieus en juist dat maakt het boek zo interessant.
Ze had haar blonde haar nog, maar er zat zoveel roet en stof in en er kleefden zoveel spinnenwebben aan dat je niet kon zien waar het begon of ophield. De rest was minder makkelijk te herkennen: een ding van beenderen, ontblote tanden en verschrompelde huid, donker en gerimpeld als verbrand hout, en nog steeds in het bakstenen bed genesteld waar het een jaar of vijftig in had gerust.
En over de personages gesproken: wat zijn ze leuk! Ze zijn zo realistisch neergezet dat je soms bijna vergeet dat ze fictief zijn. De vriendschap tussen George, Lucy en Lockwood is zó aandoenlijk om over te lezen. Ze zitten elkaar regelmatig te pesten, maar het is overduidelijk dat ze niet zonder elkaar kunnen. En even extra liefde voor Lockwood, want ik vind hem een onwijs charismatisch personage <3
De schreeuwende wenteltrap is een goed uitgedacht, creepy én tof verhaal over geesten en het team dat ze bestrijdt. Je kan dit boek prima als standalone lezen, al maakt het einde wel duidelijk dat er nog een vervolg is. Maar let’s be honest: na het lezen van De schreeuwende wenteltrap, wil je gewoon het vervolg lezen. I need more!
Ik voeg hem toe aan mijn wishlist (Mijn wishlist begint echt extreem lang te worden haha)
Heel herkenbaar probleem :p
Wat een leuke recensie. Nu heb ik eigenlijk wel schrik dat ik het boek niet gelezen heb. Ik dacht echter net als jij dat het te kinderachtig voor me zou zijn. Of eerder … dat ik er te oud voor zou zijn. 🙂
Haha, valt weer mee! Ik vind de schrijfstijl echt verre van ‘jeugdig’; denk niet dat iemand er ooit te oud voor is. Ik vergat regelmatig dat de personages erg jong zijn, dus dat zegt denk ik wel genoeg 😛
Jaaa! Ik vond De schreeuwende wenteltrap ook zo leuk. Boek 2 staat al in m’n kast te wachten :). Ik vond het vooral zo leuk omdat het echt iets anders is dan wat ik normaal gesproken lees.
Ja, dat vond ik ook enorm verfrissend! Heerlijk om eens wat ‘onbekends’ te lezen!
Het lijkt mij een heerlijke reeks. Hopelijk heb ik binnenkort veel leestijd
Deze klinkt echt goed! Gaat op m’n wishlist.
Ik hou van deze serie.
Dit boek staat hoog op mijn wishlist! Het lijkt mij een heel spannend boek. Waarschijnlijk moet ik hem niet lezen wanneer ik alleen thuis ben, want dan schrik ik van elk geluidje in huis 😉
Haha, dat had ik in ieder geval wel! Maar ik ben dan ook echt een watje als het om dingen gaat die ook maar enigszins creepy zijn 😛