Julie Buxbaum – Vertel me drie dingen

Uitgeverij De Fontein
352
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij De Fontein!

Burb:
Jessie is verhuisd en alles voelt verkeerd: haar nieuwe kakschool, haar nieuwe huis, haar nieuwe stiefmoeder en haar arrogante stiefbroer. En ze mist haar overleden moeder.
Dan krijgt Jessie een mail van een jongen die zich Iemand-Niemand noemt. Ze mag alles aan hem vragen: welke meiden ze moet vermijden, wie haar vrienden zouden kunnen worden en waarom ze beter geen vega-burgers uit de kantine kan eten. Al snel wordt Iemand-Niemand Jessies reddingsboei. Maar wie op school is toch deze mysterieuze jongen?
Vorige maand konden jullie in mijn artikel Ik vertel je drie dingen lezen wat ik vond van de eerste bladzijden van Vertel me drie dingen. Afgelopen week dook ik, gewapend met het boek, lekker het zonnetje in. En ik had het al verwacht; ik las Vertel me drie dingen diezelfde dag nog uit.
In Vertel me drie dingen probeert hoofdpersonage Jessie zich te redden op een nieuwe school waar ze niemand kent. Ze moest compleet onverwacht verhuizen naar Los Angeles, worstelt nog altijd met de dood van haar moeder en daar komt ook nog eens bij dat ze niks moet hebben van haar vader zijn nieuwe vrouw. Ze krijgt mailcontact met Iemand Niemand, een jongen van haar school die al snel een grote steun voor haar wordt.
En ja, ik besef dat ik als jongen van zestien net de woorden ‘mantel der anonimiteit’ heb gebruikt, en daar heb je het al meteen: reden nummer 1 waarom je nooit mijn echte naam te horen zult krijgen. Ik zou me doodschamen voor die hoogdravendheid.
Vertel me drie dingen is zo’n contemporary boek waar je doorheen vliegt. Het verhaal bevat alle ingrediënten die het heerlijk leesvoer maken: een herkenbaar hoofdpersonage, een klein mysterie, aandoenlijke scènes, een flinke dosis humor én een paar tranentrekkers. Het boek was minder ontroerend dan ik had verwacht, maar ik heb desondanks aardig wat traantjes weg moeten knipperen. Jessie haar verdriet om haar moeder is zodanig tastbaar, dat ik de neiging kreeg om mijn eigen mam een dikke knuffel te geven.
Als ik dit boek in een paar woorden moet beschrijven, dan ga ik voor lief en grappig. Het verhaal is gewoon ontzettend aandoenlijk en Jessie is een personage waar je, zonder enige moeite, van gaat houden. Haar komische opmerkingen (zowel bedoeld als onbedoeld) tilden dit boek voor mij echt naar een hoger niveau. Ze is zo’n herkenbaar tienermeisje dat lekker down-to-earth is, maar wel haar nukkige momenten heeft.
Perfecte dagen zijn voor mensen met kleine, uitvoerbare dromen. Of misschien hebben we ze allemaal alleen maar als we erop terugkijken; ze zijn nu pas perfect, omdat ze iets bevatten wat onomkeerbaar en voor altijd verloren is.
Haar gesprekken met Iemand Niemand vond ik het leukste gedeelte van het boek, mede omdat je geen idee hebt wie hij is. Ik had wel een vermoeden over wie hij zou zijn, maar ik moet zeggen dat Julie Buxbaum mij regelmatig aan het twijfelen kreeg. Wel had ik graag meer gesprekken tussen IN en Jessie gezien, juist omdat ik die scenes zo leuk vond. De onthulling had ook wel wat eerder gemogen; op een gegeven moment werd ik zodanig nieuwsgierig, dat ik merkte dat ik minder geduld had voor scenes zonder IN.
Maar jongens, DE ONTHULLING. Oh man, ik werd zo gelukkig van die scene. Fuzzy feelings van hier tot Tokio. En dat vat Vertel me drie dingen denk ik perfect samen: het is een boek dat soms ontroerend is, soms grappig, maar je wordt er bovenal enorm vrolijk van.
Deze wil ik zo graag!!!!
Oeh ik moet eerst nog ff wat andere boeken lezen, maar ik heb echt de neiging deze voorrang te geven haha
Haha, snap ik! Ik was ook al in een boek bezig, maar heb deze gewoon tussendoor geperst. Moet soms kunnen 😛
Jaaa ik heb m al in de kast staan, ben er zo benieuwd naar!
Benieuwd naar je recensie! Denk dat je ‘m erg leuk gaat vinden!
Fleurine zei dat ik dit boek moest lezen omdat ze Iemand Niemand op mij vond lijken, en aan je recensie te lezen moet ik dat inderdaad maar gaan doen!
I KNEW IT WAS YOU. En ja, lezen lezen lezen!