Julie Kagawa – Pupil
Pupil
Talon #1
Romantiek, Fantasy, Paranormaal
HarperCollins
411
Recensie-exemplaar, bedankt HarperCollins!
Blurb:
Lang geleden hebben de drakendoders van de Orde van St. George de draken bijna uitgeroeid. Maar ze zijn er nog steeds, en hun aantal neemt zelfs toe onder de ijzeren heerschappij van Talon.
Ember en Dante zijn jonge draken die voor het eerst worden losgelaten in de mensenmaatschappij. Eén zomer lang mogen ze als gewone tieners van hun relatieve vrijheid genieten vóór Talon beslist over hun toekomst. Broer en zus vermaken zich uitstekend met vrienden aan het strand maar vooral de opstandige Ember wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Een van haar nieuwe vrienden is de knappe, serieuze Garret, van wie ze zeer menselijke kriebels in haar buik krijgt. Wat ze niet weet, is dat Garret is opgegroeid met maar één doel: hij moet draken die zich verborgen houden tussen de mensen opsporen en vernietigen...
Ik houd van boeken met een fantasy of paranormaal tintje, dus het is eigenlijk een wonder dat ik nog maar één boek heb gelezen over draken. Helaas was dat boek niet zo’n succes, maar dat betekent niet dat ik draken heb opgegeven. Natuurlijk niet! Ik keek dan ook enorm uit naar Pupil. De mooie cover hielp ook een beetje: simpel, maar de reliëf op de cover maakt dat de schubben er heel echt uitzien. Een schitterende toevoeging aan mijn boekenkast? Definitely.
Kagawa heeft een ontzettend fijne schrijfstijl; ik vloog dan ook door de bladzijden heen. In de ochtend sloeg ik het boek open en diezelfde avond las ik Pupil uit. Het boek weet dus zeker te vermaken, mede omdat het niet al te heftige hap is. Het verhaal is redelijk simpel en niet enorm high-fantasy, waardoor het niet moeilijk is om je in de wereld te verplaatsen. De cover van het boek heeft me ook enorm geholpen bij het verbeelden van Ember als draak, aangezien haar drakenhuid afgebeeld staat op de cover.
Ik was ongedurig omdat ik maar zelden tijd voor mezelf had. Ik moest altijd stilzitten, luisteren, leren, zwijgen, terwijl ik wilde rennen, schreeuwen, springen, vliegen. Mijn hele leven draaide om regels: dit mag niet, dat kan niet, wees zo en zo laat op deze plek, doe precies wat je gezegd wordt.
Het verhaal komt langzaam op gang en Kagawa neemt dus de tijd om het verhaal aan haar lezers te vertellen. Je leert de personages daardoor goed kennen, maar het tempo had wat mij betreft wel wat hoger mogen liggen. Ik had verwacht dat het boek meer actie zou bevatten, iets wat uiteindelijk pas aan het einde aan bod kwam. Omdat de spanning en actie een groot deel van het boek afwezig waren, vond ik het verhaal soms iets te langdradig, waardoor ik mijn aandacht af en toe verloor. Het was leuk geweest als je als lezer niet had geweten dat Garrett onderdeel is van de Orde van St. George, zodat die plottwist het hele verhaal om had kunnen gooien.
Ember vond ik een heel leuk personage om te volgen. Ze is een typische tiener en enorm eigenwijs. Het helpt niet dat Ember snakt naar vrijheid terwijl er al heel haar leven lang van haar wordt verwacht dat ze regeltjes volgt. De twee mannelijke personages die ze ontmoet, geven haar de mogelijkheid om even te ontsnappen aan deze regels. En dat mondt, natuurlijk, uit in een liefdesdriehoek! Heb ik al een team gekozen? Meh, een klein beetje. Ik miste wel wat chemie tussen Ember en de twee mannelijke personages, waardoor ik op dit moment weinig voel voor een relatie tussen Ember en één van de twee jongens.
‘O. Mijn. God!’ bracht Lexi uit, terwijl ze op het bankje tegenover me neerplofte en me met grote ronde ogen aankeek. ‘Was dat Mooie Motorjongen? Heeft hij tegen je gepráát? Wat zei hij? Wat wilde hij van je?’
Het sterkste deel van het boek was wat mij betreft absoluut het einde. Een flinke dosis actie voert het tempo van het verhaal op, waardoor ik eindelijk het idee had dat ik écht in het verhaal zat. Ik hoop dan ook dat het tweede boek meer actie en spanning bevat, want dat miste ik nog wel een beetje in dit boek. Ik gok dan ook dat Pupil vooral bedoeld is om de wereld en personages te introduceren, zodat Kagawa in het tweede boek helemaal los kan gaan.
Ik ben dus niet omver geblazen door dit boek, maar desondanks heb ik het wel met plezier gelezen. Ik ben ook enorm benieuwd naar het vervolg, Rebel. Het einde van Pupil doet mij vermoeden dat Rebel meer actie en spanning gaat bevatten. En als dat inderdaad zo blijkt te zijn, dan ben ik héél erg blij.
Ik vond het tegenvallen. Het was wel erg standaard ya.
Oh deze kende ik nog niet, maar ik heb het gevoel dat ik deze wel moet gaan lezen
Ik heb nog nooit iets gelezen van Julie Kagawa. Haar Iron Fey serie staat nog wel in mijn te lezen-lijst, maar ik zie er mij zo niet meteen aan beginnen. Het gegeven van dit boek lijkt mij wel interessant. Ik heb nog niet veel over drakenboeken gehoord, naast Eragon en Game of Thrones, dus mij lijkt het wel eens een originele afwisseling tussen alle vampieren en feeën van tegenwoordig :).
Heb hem toegevoegd aan mijn lijst!
Ja, dat zeker! En er zijn inderdaad maar weinig populaire drakenboeken… of ik zit gewoon totaal niet in dat wereldje, waardoor ik al die titels mis haha!