Katherine Allred – The Sweet Gum Tree
The Sweet Gum Tree
Romantiek
301
Synopsis:
Sweet tea, corn bread, and soup beans—everyday fare for eight-year-old Alix French, the precocious darling of a respected southern family. But nothing was ordinary about the day she met ten-year-old Nick Anderson, a boy from the wrong side of town. Armed with only a tin of bee balm and steely determination, Alix treats the raw evidence of a recent beating that mars his back, an act that changes both of their lives forever.
Through childhood disasters and teenage woes they cling together as friendship turns to love. The future looks rosy until the fateful night when Frank Anderson, Nick's abusive father, is shot to death in his filthy trailer.
Suddenly, Nick is gone—leaving Alix alone, confused and pregnant. For the next fifteen years she wrestles with the pain of Nick's abandonment, a bad marriage, her family and friends. But finally, she's starting to get her life back together. Her divorce is almost final, her business is booming, and she's content if not happy—until the day she looks up and sees Nick standing across the counter. He's back…and he's not alone.
Once again Alix is plunged into turmoil and pain as Nick tries to win her love, something she resists with all her strength. Only one thing might break the protective wall she's built around her emotions—the truth about Frank Anderson's death. But when that truth comes out and those walls crumble, neither Alix nor Nick is prepared for the emotional explosion that could destroy as well as heal.
Soms kom ik een boek op Goodreads tegen waarvan ik zeker weet dat ik ‘m geweldig ga vinden. Neem als voorbeeld The Sweet Gum Tree: met een gemiddelde beoordeling van 4.33 en een overvloed aan vijf-sterrenrecensies, stond dit boek eigenlijk garant voor succes. De foeilelijke cover negeerde ik maar even. Vol goede moed begon ik aan het verhaal… en, ladies and gentlemen, op dat moment werd mij duidelijk dat ik mij niet zo moet laten leiden door positieve recensies. Dit boek was echt -excuse my language- ruk.
Laat ik daarbij gelijk zeggen dat The Sweet Gum Tree niet slecht geschreven is, want het leest vlot weg. De manier waarop het verhaal verteld wordt, vind ik echter vreselijk. Zo kondigt Allred aan het einde van vele hoofdstukken aan dat er iets staat te gebeuren. Als ik nog één keer een zin als “Maar als ik had geweten wat zou gebeuren, dan zou ik dat nooit hebben gedaan” voorbij had zien komen, had ik het boek al gillend in een vuurtje gegooid. Het ging mij op een gegeven moment zó irriteren. De schrijfster probeert de spanning op te voeren, maar ze haalt juist de spanning én verrassing uit het verhaal. Negen van de tien keer stelde dat ‘spannends’ niet eens veel voor.
“You can’t turn love on and off like a light switch, no matter how hard you try. All you can do is wall it off, one brick at a time, until you’ve created an impenetrable fortress around your emotions. And once that fortress is built, you camouflage it so well that even you can’t see it anymore.”
Als je het woord ‘traag’ opzoekt in het woordenboek, kom je waarschijnlijk een foto van dit boek tegen. Want hemel, er gebeurde echt niks. De eerste 60% is slaapverwekkend saai door een overvloed aan informatie. Als de schrijfster het verhaal wat had ingekort, dan was het veel leuker geweest om te lezen. Nu is het gewoon te langdradig.
Tja, wat verder nog? De personages zijn ontiegelijk saai en boeiden mij totaal niet. Ken je van die boeken waar je totaal in opgaat omdat het beeldend en emotioneel beschreven wordt? Ja, dit is niet zo’n boek. Er wordt heel veel gezegd, maar de schrijfster laat niks zien. En dan de verhaallijn… die enorm saai is. Pas tegen het einde gebeurde er daadwerkelijk wat in het verhaal, maar ik kon mij er écht niet druk om maken. De keuzes die gemaakt worden en de reacties van de personages vond ik zo absurd en stom, dat ze wat mij betreft allemaal in vlammen op mochten gaan.
“Do you want to know the real reason I came back, Alix? It was because of you. You’re my roots. Wherever you are would be home to me.”
De reden dat ik The Sweet Gum Tree wel heb uitgelezen? Ik was toch al redelijk ver in het boek en ik zie stoppen met lezen dan toch een beetje als falen. En nu kan er tenminste niet gezegd worden dat ik het ‘beste’ deel van het boek niet gelezen heb. Want jongens, ik heb The Sweet Gum Tree helemaal gelezen. En ik vond het niks.
Hé wat rottig. Dan voelt het echt aan als tijdverlies terwijl er nog zoveel boeken op je wachten die je wel wil lezen.
Dat zeker! Het stomme is ook dat ik het vertik om halverwege te stoppen met lezen. Dat voelt dan echt als falen 😛 Ik mag een boek dan ook niet van mijzelf als ‘read’ noteren op Goodreads, dus daarom lees ik ‘m toch uit, haha.
Hmmm, supervervelend als een boek zo tegenvalt