Katie McGarry – Op het randje
Op het randje (Dare You To)
Pushing the Limits #2
Romantiek, Dram
HarperCollins
448
Recensie-exemplaar, bedankt HarperCollins!
Blurb:
Beth kan niet zeggen wat er bij haar thuis gebeurt. Als zij haar mond opendoet tegenover de politie, zal haar moeder sneller worden opgepakt dan zij het woord ‘gevangenis’ kan uitspreken. En dus blijft ze zwijgen, zelfs als ze uit huis wordt geplaatst en een nieuwe start moet maken op een nieuwe school. Ze voelt zich er totaal niet op haar gemak, tot ze Ryan Stone ontmoet, een jongen die in alles haar tegenpool is, maar haar toch beter lijkt te begrijpen dan alle anderen. Maar ook Ryan heeft geheimen, dingen die hij met niemand kan bespreken, ook niet met Beth
Oh man, wat was ik blij toen Op het randje onverwachts bij mij op de mat viel. Het vorige en eerste boek uit deze serie, Over de grens, vond ik namelijk erg tof. Dit boek gaat over Beth, een personage dat we hebben leren kennen in Over de grens als een goede vriendin van Noah. Ze komt daarin regelmatig gemeen uit de hoek, waardoor ik alleen maar nieuwsgieriger werd naar haar verhaal.
Beth is een personage dat zichzelf continu saboteert. Haar verleden heeft ertoe geleid dat zij compleet in de knoop zit met zichzelf. Ze vindt het moeilijk om zichzelf bloot te geven aan mensen en is doodsbang dat ze haar vertrouwen zullen schenden. Aan de ene kant had ik medelijden met haar: ze zit in zo’n bizarre situatie dat je haar gedrag op sommige momenten zeker kan begrijpen. Aan de andere kant vond ik het irritant worden om steeds te lezen hoe Beth geen hulp of liefde wil aanvaarden. Het was continu een gevalletje één stap naar voren, drie stappen achteruit. Wat ik echter wel tof aan haar vond, was dat ze zo recht voor zijn raap was. Soms iets té, maar ik heb liever een personage als Beth dan iemand die alles voor zich houdt.
Ik plof op een kruk bij het kookeiland, zo ver mogelijk uit de buurt van Scotts wijf. Ze staart naar een plek recht voor me. Ha. Grappig. Ik heb een houten blok vol vleesmessen binnen handbereik. Ik kan me voorstellen welke gedachten er op dit moment door haar eencellige brein schieten.
Ik kon mijn aandacht niet zo goed bij het verhaal houden. Begrijp me niet verkeerd: Op het randje heeft geen slecht verhaal, maar het is wel wat langdradig. Er vond behoorlijk wat herhaling plaats en daardoor was het het verhaal niet altijd even boeiend. Er had wat mij betreft meer vaart in gemogen zodat het wat vlotter las. Ook stonden er aardig wat fouten in de vertaling waar ik me behoorlijk aan ergerde. Zo waren er zinnen als ‘Vind dat niet je leuk?’ en stond er vaak ‘en’ i.p.v. ‘een’. Jammer, want deze fouten trokken mij behoorlijk uit het verhaal.
Van binnen ontplof ik van woedde. Hij heeft haar geslagen. Alweer. Haar wang is rood en vlekkerig, en de huid onder haar oog begint al op te zwellen. Dit is de reden dat ik niet kan intrekken bij Noah en Isaiah. De reden dat ik niet weg kan. Ik moet op loopafstand van mijn moeder blijven wonen.
Nu klink ik misschien negatief, maar ik vind Op het randje zeker geen flop. Het boek kaart interessante onderwerpen aan zoals homoseksualiteit, drugsgebruik en mishandeling. Het is boeiend om te lezen hoe McGarry deze onderwerpen in het verhaal verwerkt. Sommige scenes zijn confronterend en emotioneel, maar dat zijn -als je het mij vraagt- ook gelijk de beste scenes. Zo vond ik één scene op het einde erg heftig. Wat had ik een medelijden met Beth! Op dat moment wilde ik haar echt een knuffel geven. Ik vond de relatie tussen Ryan en Beth niet altijd even geloofwaardig, maar naarmate het verhaal vorderde werd dat gelukkig steeds beter.
Ze trilt over haar hele lichaam en ik hoor het bekende gesnuif dat erbij hoort als ze huilt. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. Ze ruikt naar een vreemde combinatie van azijn, wiet en alcohol. Alleen de azijn kan ik niet plaatsen. Aan de ene kant ben ik dolblij dat ze nog leeft, maar ik ben ook flink geïrriteerd. Ik baal als een stekker dat ze high is. ‘Wat heb je gebruikt?’
Op het randje kan wat mij betreft absoluut niet opboksen tegen Over de grens. Ik gaf maar weinig om de personages, waardoor het verhaal mij ook minder boeide. Als de personages je wel interesseren, dan zal je Op het randje denk ik wel leuk vinden. Geen aanrader dus zoals Over de grens, maar wel een oké boek voor tussendoor. Ik ben nog altijd erg benieuwd naar het volgende boek (… wordt dat vertaald?), aangezien ik Isaiah ondertussen ook wel wat liefde en geluk gun.
Lees ook mijn recensie van:
Over de grens (Pushing the Limits #1)
Ik heb het eerste deel nog niet gelezen. Moet ik maar eens gaan doen! 😉