Katie McGarry – Over de grens
Over de grens (Pushing the Limits)
Pushing the Limits #1
Romantiek, Drama
Harlequin
Recensie-exemplaar, bedankt Harlequin!
Blurb:
Niemand weet waarom de populaire Echo opeens een outsider is geworden. Wat er die afschuwelijke nacht is gebeurd, kan ze zich zélf niet eens meer herinneren, maar de gevolgen zijn duidelijk. Op school ontwijkt iedereen haar, en haar strenge vader houdt haar voortdurend in de gaten. Maar als Noah in zijn zwartleren jack haar leven binnenwandelt, verandert alles. Hij zou fout zijn, een player, gevaarlijk zelfs. Echo weet dat ze hem beter uit de weg kan gaan. Maar toch… toch heeft ze het gevoel dat hij de enige is die haar begrijpt en dat ze op het punt staat een grens over te gaan, iets waarvan ze niet eens wist dat ze het durfde…
Ik wist niet zo goed wat ik van Over de grens moest verwachten: is het een Young Adult of toch meer een New Adult? Nu ik het boek gelezen heb, kan ik je vertellen dat het een beetje van beiden is. Het verhaal is wat gewaagder dan je van Young Adult boeken gewend bent, maar écht New Adult is het ook weer niet te noemen want daarvoor is het iets te braaf. Het boek bespreekt echter wel heftige onderwerpen en combineert het met romantiek, iets wat ik gewend ben van New Adult. Ach: laten we het maar gewoon een mengelmoesje noemen!
Over de grens heeft mij echt enorm verrast. Op Goodreads zag ik zowel positieve als negatieve recensies, maar ik heb het boek met veel plezier gelezen. De schrijfstijl leest vlot weg, al is het verhaal helemaal niet zo luchtig. Toch heeft McGarry precies de juiste verhouding tussen romantiek/liefde en heftigere onderwerpen weten te vinden. Over de grens is een boek om bij weg te zwijmelen, maar de heftige situaties waarin Echo en Noah zich bevinden, zorgen ervoor dat je goed bij de les wordt gehouden.
Types als Noah Hutchins maakten me razend. Hij gebruikte meisjes, hij gebruikte drugs en vanochtend had hij me nog een rotgevoel bezorgd. Niet dat dat me had moeten verbazen. Het afgelopen semester had ik een paar lessen met hem gehad. Hij slenterde de klas binnen alsof de wereld van hem was en zat er arrogant bij te grijnzen alsof de meiden zich voor hem in bochten wrongen.
Van instalove is in dit boek geen sprake, iets waar ik eerst wel bang voor was. De relatie tussen Noah en Echo ontwikkelt zich naarmate ze elkaar beter leren kennen. Ik vond het erg aandoenlijk om te lezen hoe ze zichzelf steeds meer aan elkaar blootgeven. Als personage vond ik Noah net iets interessanter dan Echo, mede omdat de problemen waar hij mee worstelt zich nog in het heden afspelen.
Ondanks dat Over de grens voornamelijk een zwijmelverhaal is met een dramatisch randje, geeft het toch ook wel een hele mooie boodschap mee. De laatste paar bladzijden vond ik dan ook heel intens om te lezen en ik voelde erg met de personages mee. Ik vond het mooi om te zien hoe ze beiden gegroeid waren op emotioneel gebied. Het einde was voor mij dan ook het emotioneelste deel van het boek.
De ergste vorm van huilen was niet voor iedereen zichtbaar, die uitte zich niet met gierende uithalen in het openbaar, of door wanhopig geruk aan haren en kleren. Nee, het was veel erger als je ziel huilde en je geen troost kon vinden, wat je ook deed.
Trouwens: enorm veel complimenten voor de cover van Over de grens! Het is een tijd geleden dat ik een Nederlandse boekcover heb gezien waar zo veel aandacht aan is besteed. Van de hondenpenning die Echo draagt op de cover (met daarin de naam van haar overleden broer) tot de haarkleur van het vrouwelijke covermodel. Daar kunnen sommige uitgeverijen nog wat van leren!
Lees ook mijn recensie van:
Op het randje (Pushing the Limits #2)
Ik ben hem op dit moment aan het lezen 🙂 Ik dacht eerst echt van; Hmm, dit is echt totaal niks voor mij, maar toch vind ik hem wel heel leuk tot nu toe! Ben ongeveer op de helft en ik ben nu wel heel benieuwd naar het einde 😉
Ah, wat fijn dat-ie toch bevalt! Veel leesplezier! 😀
Grappig dat je net als ik ook de details in de cover apprecieert. Ik vond het super dat het dit keer eens een keertje helemaal leek te kloppen.
Precies! Ik zie zo vaak covers die totaal niet bij het boek passen en daar kan ik me echt mateloos aan irriteren. Je weet toch als uitgever hoe de personages er in een boek uitzien? Dat Harlequin goed heeft opgelet én nog een stapje verder is gegaan door bijv. de naam van haar broer in de hondenpenning te zetten, vind ik echt heel tof!
Ik had hier al veel over gehoord, maar volgens mij is dit niet echt iets voor mij.. Wel heel fijn dat jij genoten hebt van het boek!