Krystal Sutherland – Sterrenstof

Titel: Sterrenstof (Our Chemical Hearts)
Auteur:: Krystal Sutherland
Uitgever: Young & Awesome
Pagina’s: 328
Bron: Recensie-exemplaar, bedankt Young & Awesome!

• 
• 
• 

Nederland is een nieuwe YA-uitgeverij rijker: Young & Awesome. Toen ik hun brochure een tijdje geleden onder ogen kreeg, deed ik een dansje van geluk: zoveel mooie boeken! Ik keek het meeste uit naar Sterrenstof, een boek dat ik het beste kan omschrijven als een mix van John Green, Rainbow Rowell en een flinke dosis zwarte humor.

Ik dacht altijd dat het moment waarop je de liefde van je leven ontmoette zou zijn als in de film. Natuurlijk niet precies zo, in slow motion, met haar dat wappert in de wind en aanzwellende vioolmuziek, maar ik dacht dat er op zijn minst iéts zou gebeuren, weet je wel? Dat je hart overslaat, je ziel een slagje draait, dat een stem vanbinnen zegt: ‘Holy shit. Daar is ze. Eindelijk, na al die tijd, is ze er.’ Niets van dat alles gebeurde toen Grace Town op de tweede dinsdagmiddag van het laatste schooljaar tien minuten te laat de toneelles van mevrouw Beady binnen kwam wandelen.

Laat ik gelijk met dat laatste puntje beginnen, want humor speelt een hele belangrijke rol in het verhaal. Hoofdpersonage Henry is ontzettend sarcastisch en maakt de meest ongepaste grapjes en opmerkingen. Tijdens het lezen had ik eigenlijk continu een grijns op mijn gezicht omdat Henry mij, iedere keer weer, aan het lachen kreeg. Er zijn genoeg heftige en emotionele momenten in Sterrenstof, maar de tone of voice geeft toch iets luchtigs aan het verhaal. Het is de humor die dit boek, wat mij betreft, apart zet van andere YA-romances; er zijn genoeg boeken met een soortgelijke verhaallijn, maar dit is het enige boek dat mij regelmatig aan het lachen kreeg.

In verhalen zoals deze hebben de hoofdpersonages vaak een soort obsessieve liefde. De liefde lijkt meer in hun hoofd te zitten, dan in hun hart. Dit is ook het geval in Sterrenstof, waardoor ik soms mijn twijfels had bij de relatie tussen de hoofdpersonages. Moeten Henry en Grace wel samen zijn? Is het wel gezond om iemand zó te verafgoden? Die vragen speelden eigenlijk continu door mijn hoofd, al helemaal op momenten dat het even niet zo lekker ging tussen de twee. Krystal Sutherland heeft echter een ijzersterk einde neergezet dat een geweldige boodschap met zich meebrengt wat betreft bovenstaande. Het was het einde waar ik tijdens het lezen continu op hoopte, dus daar verdient ze echt pluspunten mee.

Uiteindelijk besloot ik een PowerPoint-presentatie te maken, met de typische en toepasselijke Henry-titel: ‘Waarom je verkering met mij moet nemen’. Daarvan had ik een paar zeer overtuigende voorbeelden gezien op Imgur. Voordat ik Grace had ontmoet, zou ik zoiets nooit hebben gedaan.

Voordat ik begon aan het boek, was ik bang dat het heel erg zou lijken op Waar het licht is of Een weeffout in onze sterren. En ondanks dat Sterrenstof aardig wat elementen bevat die in veel YA-romances voorbijkomen, bevat het ook verfrissende momenten die het toch iets eigens geven. De humor, de toffe boodschap aan het einde; het zorgt ervoor dat Sterrenstof zich apart weet te zetten van andere YA-romances. Het is geen boek dat mij lang bij zal blijven, maar wél een boek dat ik met enorm veel plezier heb gelezen. Zeker een aanrader!

Liefs, Lisa

Volg mij op: Bloglovin | Facebook | Twitter | Instagram | Goodreads