Lesley Livingston – Onverschrokken
Onverschrokken (The Valiant)
The Valiant #1
Best of YA
384
Recensie-exemplaar, bedankt Unieboek Het Spectrum!
Blurb:
Fallon is de dochter van een Germaanse koning, de zus van de legendarische strijder Sorcha en lid van de Cantii-stam, de gezworen vijand van Julius Caesar. Toen Fallon jong was vielen Caesars troepen haar land binnen en stierf haar zus op het slagveld. Op de avond van haar zeventiende verjaardag wil Fallon niets liever dan in Sorcha’s voetstappen treden door een plek te verdienen in het Cantii-leger. Maar daar krijgt ze de kans niet voor…
Ze wordt gevangengenomen door een slavenhandelaar en verscheept naar Rome, waar ze terechtkomt op een school voor vrouwelijke gladiatoren. Ze zal moeten vechten voor haar eer en haar leven en haar lot ligt vanaf dan in de handen van niemand minder dan Julius Caesar.
Onlangs viel Onverschrokken bij mij op de mat. Een boek waar ik enorm naar uitkeek, want als ik ergens gelukkig van word, dan zijn het boeken waarin vrouwen niet neergezet worden als fragiele bloempjes. En kom op: met een boek dat draait om gladiatrices, weet je dat je een boek gaat lezen vol met girlpower.
‘Op het slagveld ben je óf krijger óf je loopt in de weg,’ had mijn zus me op een middag vermanend toegesproken toen mijn houten oefenzwaard een heel eind van het doelwit belandde. Ze had zelf al bewezen een van de beste krijgers van de Cantii-stam te zijn, en deze les had ze er keer op keer bij me ingestampt, tot de dag waarop ze stierf – gedood tijdens een schermutseling bij de verdediging van het Eiland van de Machtigen tegen de invasie van legioenen van Caesar.
En inderdaad, als dit boek ergens vol mee zit, dan is het girlpower. YA-boeken zouden meer hoofdpersonages als Fallon moeten hebben: meiden die weten wat ze willen en niet bang zijn om voor zichzelf op te staan. Wat dat betreft houd ik echt intens van dit boek, want Onverschrokken zit vol stoere vrouwelijke personages, maar bevat ook een aantal vriendschappen die simpelweg geweldig zijn. Ik word moe van vrouwelijke hoofdpersonages die andere vrouwen gelijk als vijand of concurrent zien. We gotta support each other, damnit. Wat dat betreft dus duizend hartjes voor dit boek; hopelijk leren andere auteurs ook dat er niks mis is met toffe, vrouwelijke personages die hun mannetje staan.
Onverschrokken bevat flink wat plotwendingen. Enkele zag ik al aankomen, maar een aantal twists had ik écht niet verwacht. De plottwist aan het begin deed pijn aan mijn hart, maar ik vond ‘m aan de andere kant enorm verfrissend, omdat het verhaal gelijk een totaal andere kant op werd gegooid. Het boek begint ook gelijk met flink wat actie, waardoor je al snel in het verhaal zit. Wel jammer is dat het boek later afwisselt tussen traag en vlot; het ene moment vloog ik door het verhaal heen, het andere moment moest ik me er een beetje doorheen worstelen. Het tempo van het boek liep dus niet zo lekker.
Er schoot een grijns over Elka’s gezicht. Charons mannen blaften ons toe dat we moesten gaan lopen. De slavenketting siste naargeestig over de grond, maar ik merkte dat ik eigenlijk blij was dat het lange, felle Varini-meisje aan het andere uiteinde zat vastgemaakt.
Er zit ook wat romantiek in het verhaal. Jammer is dat de relatie wat vlakjes aanvoelt omdat het matig uitgewerkt is. Aangezien dit boek geen standalone is (dat was eerst wel de bedoeling), had Livingston de relatie prima langzamer uit kunnen werken. Het had dan minder geforceerd aangevoeld én als lezer had je dan ook echt de aantrekkingskracht tussen de personages gevoeld. Dat miste ik nu een beetje. De romantiek is in dit geval een beetje misplaatst, maar het is niet zo dat ik me eraan heb geërgerd.
Als dit boek een standalone zou zijn geweest, dan had ik het einde teleurstellend gevonden. Ik moet namelijk toegeven dat ik een ‘was dit het?’-gevoel had toen ik het boek dichtsloeg. Nu besloten is dat er meer delen volgen, kan ik het einde meer waarderen omdat het mogelijkheden biedt voor een vervolg.
Mijn eerste dag als gladiatrix begon met de stank van bloed.
Al met al vond ik Onverschrokken op sommige vlakken een tof boek, op andere vlakken had ik er meer van verwacht. Mocht je houden van het oude Rome, kick-ass vrouwelijke personages en/of gladiators, dan kan Onverschrokken best wel eens je hart stelen.
Ik wil dit boek nu wel graag lezen. Eerst wist ik niet zo goed wat ik ervan moest vinden, vrouwelijke gladiatoren, maar ik heb het gegoogled en die bestonden dus gewoon!
Ja! Heel tof. Ik wist ook helemaal niet dat er gladiatrices bestonden; zo raar dat dat soort dingen niet gewoon meegegeven worden als gladiatoren e.d. ergens besproken worden!
Ik lees het boek nu en vind ‘m tot nu toe wel heel erg tof. Ik had niet verwacht dat ik zo van het boek zou genieten, aangezien ik het niet zo heb met de klassieke periode.
Enjoy!! Ik ben ook niet zo van de boeken die zich in het verleden afspelen, maar in dit geval vond ik het eigenlijk wel leuk!
Mijn hart heeft het boek gestolen… Maar ik wist niet dat het eerst een standalone zou zijn.