Marina Folkers – Zoektocht terug
Zoektocht terug
Uitgeverij Ellessy
357
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij Ellessy!
Blurb:
Wanneer Caitlin een paar dagen met een vriendin naar Londen gaat, laat ze haar vriend Steven met tegenzin achter in het Noorden van Engeland. In de hoofdstad kruisen heden en verleden elkaar geheel onverwachts. Al haar zekerheden, waaronder haar jarenlange, stabiele relatie, worden aan het wankelen gebracht. Ze klampt zich vast aan haar dromen, waarbij ze probeert een pijnlijk geheim verborgen te houden. Dit wordt haar echter moeilijk gemaakt door Max Jordan - filmster en befaamd charmeur -, die met plezier aan haar overtuigingen rammelt en daarmee de boel nog meer op de kop zet.
Via het bruisende uitgaansleven van Londen en de stranden van Cornwall raakt Caitlin het spoor totaal bijster. Lukt het haar de weg weer terug te vinden?
Er zijn boeken die je amper gelezen krijgt en boeken die je in een bizar snel tempo leest. Zoektocht terug behoort tot de tweede categorie. Met de schrijfstijl van Marina zit het dus wel snor, al had ze dat -wat mij betreft- al met haar eerste boek bewezen. Faye & Sean van Marina vond ik een superlief verhaal, dus mijn verwachtingen voor Zoektocht terug waren redelijk hoog. Ook in dit boek is het mannelijke hoofdpersonage een celebrity, dus dat vond ik al helemaal leuk. (A girl can dream, toch?)
Zoektocht terug is gebaseerd op veel toevalligheden, maar daar zat ik niet zo mee. Waar ik de innerlijke dialogen veel inzicht vond geven, vond ik de gesprekken tussen de hoofdpersonages soms wel behoorlijk zoet en ‘te perfect’. Een vent kan romantisch zijn, maar soms ging het net een stapje te ver naar zoetsappig. Het is niet heel irritant, maar het viel mij wel op.
Het laatste wat ze wilde was een gesprek aangaan met hem. Niet alleen behoorde die stem toe aan een heel bekende acteur en Londenaar, maar hij hoorde ook bij een ver verleden. Gevoelens van toen overspoelden haar en ze kon niet meer rationeel denken. Hij had haar gezicht toch nog niet gezien? Of wel? Zou hij haar herkennen als ze zich omdraaide? Nee Caitlin, probeerde ze zichzelf te kalmeren, het is zo lang geleden. Maar die laatste opmerking dan? Doelde hij op toen?
De eerste helft van het boek vond ik top, al had ik al snel door dat Caitlin niet mijn soort personage is. Ze houdt continu de hoop dat haar ex weer bij haar terugkomt en waar ik dat heus wel prima vind voor een paar dagen, werd het op een gegeven moment irritant hoeveel hoop Caitlin bleef houden. Keep the respect to yourself, woman. De rest van het verhaal was wel fijn: Max werd goed geïntroduceerd, hun relatie ontwikkelde zich realistisch en hun ‘problemen’ werden op een goede manier naar voren gebracht.
Maar mijn god, de tweede helft. Caitlin haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. Haar continue getwijfel, maar ook de keuzes die ze maakt, waren ik-gooi-dit-boek-tegen-de-muur-waardig. Caitlin is een personage dat aan zichzelf moet werken voordat ze in een relatie duikt, want ze is er nu écht nog niet klaar voor en maakt de meest egoïstische beslissingen. En ja, het is leuk dat Max zo lief en meelevend is, MAAR CAITLIN VERDIENT ZIJN LIEVE GEDRAG NIET. De dingen die ze hem flikt zijn écht niet oke. (Ja jongens, ik heb hier heel veel gevoelens over.)
Max knikte. ‘Ik weet niet wat er gebeurde. Opeens had ik mijn telefoon in handen en had ik jou aan de lijn.’ Hij knipoogde. ‘Echt. Dat ding leidt een eigen leven.’
Ik heb dus dubbele gevoelens over Zoektocht terug. Het boek is fijn geschreven en het verhaal is tof (al is het behoorlijk zoetsappig), maar Caitlin heeft mijn leesplezier een beetje verpest. En dat vind ik jammer, want als zij anders had gehandeld en wat meer ballen had, had ik dit boek echt heerlijk gevonden. Nu heb ik vooral een zure nasmaak overgehouden aan Caitlin haar besluiteloosheid.
Lees ook mijn recensie van:
Faye en Sean
Haha, ik vond het ook een heel fijn boek! En inderdaad, Caitlin was behoorlijk irritant maar ik snapte haar wel 🙂
Vervelend als personages niet doen wat jij wil.. ?
Haha, ja :’) #toughlife
Ik ben het echt helemaal met je eens. Caitlin is een verschrikking die Max inderdaad niet waard is!
Ja, zo stom 🙁 Als Caitlin anders in elkaar had gezeten, had ik dit boek denk ik echt geweldig gevonden.