Michael Grant – De Angstaanjager

Messenger of Fear #1
Fantasy, Paranormaal, Duister
HarperCollins
256
Recensie-exemplaar, bedankt HarperCollins!

Blurb:
Mara Todd wordt wakker in een grasveld omringd door mistflarden. Behalve haar naam kan ze zich niets meer herinneren. Even bekruipt haar de angst dat ze dood is, maar dan doemt er een jongen op in de mist die zichzelf de angstaanjager noemt. Hij is er om mensen die dat verdienen te straffen. Ze moeten meedoen aan een griezelig spel waarin hun ergste angst bewaarheid wordt.
Maar waarom moet Mara de angstaanjager hierbij helpen? Wat is er met haar gebeurd? Ze blijft zich verzetten tegen alles waarin hij haar meesleurt, tot de schokkende waarheid eindelijk tot haar doordringt…
Oké, kan iemand mij vertellen waarom ik De Angstaanjager niet eerder heb gelezen? Wat was dit boek tof! Ik ontving het een tijdje geleden als recensie-exemplaar van HarperCollins (dank!), maar ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Het verhaal klonk tof, maar niet als iets wat ik zo 1-2-3 op zou pakken. Maar man, ik had dit boek echt véél eerder moeten lezen.
Wat mij direct opviel toen ik aan De Angstaanjager begon, was de schrijfstijl. Het is erg filmisch en gedetailleerd. Je moet ervan houden, maar ik vond het erg tof. Het was even wennen, maar het gaf het boek echt wat eigens. Als je dol bent op het verzamelen van quotes, dan is dit boek een feestje.
Schuldgevoel is een parasiet op je ziel, een worm die eerst klein is en dan groeit en groeit en zich voedt met elk moment van vluchtig geluk. Hij steekt je wanneer je lacht. Hij snijdt je wanneer je schoonheid herkent, genegenheidsbetuigingen in ontvangst neemt, vreugde ervaart. Hij herinnert je aan de allerergste momenten dat je iets verkeerds hebt gedaan en aan het feit dat je het niet waard bent gelukkig te zijn.
Het verhaal is eigenlijk vanaf de eerste pagina in mysterie gehuld. Mara, het hoofdpersonage, weet niet wat er gaande is. Michael Grant vertelt je stukje bij beetje meer over Mara, de Angstaanjager en de situatie, maar daar neemt hij wel de tijd voor. Fijn, want zo blijft de spanning er een beetje in. De plotwending aan het einde zag ik aankomen, maar vond ik daarom niet minder sterk: alle puzzelstukjes vormden één geheel en opeens was het verhaal mij duidelijk.
De angstaanjager is mysterieus, maar bevat ook behoorlijk wat gruwelijke en aangrijpende scenes. Onderwerpen als zelfmoord en pesten komen uitgebreid aan bod en Michael Grant schuwt de details niet. Dit maakt het verhaal op momenten erg confronterend, maar dat is ook de kracht van ’t boek: als die scenes er niet in hadden gezeten, had ik het verhaal waarschijnlijk niet zo sterk gevonden. De angstaanjager zet je aan het denken over goed, kwaad en alles ertussenin.
‘De wereld die je kent, die ik ken, de wereld die we beschouwen als de enige wereld die er is, rust op het scherp van een snede boven een zee van vuur. Hou het schuin naar de ene kant, en je valt in de vlammen. Hou het schuin naar de andere kant, en er wacht je hetzelfde lot. Als we ook maar enigszins uit balans raken, vallen we op het snijvlak zelf en worden we aan stukken gesneden.’
Met maar 250 pagina’s is De Angstaanjager snel gelezen. En dat is jammer, want ik wil het liefst direct beginnen in het vervolg. Ik wil zó graag meer te weten komen over de Angstaanjager, want ik vind hem echt een heel interessant personage. Daarnaast heb ik het idee dat het verhaal nu pas écht gaat beginnen, aangezien dit boek vooral als doel lijkt te hebben om de wereld van de Angstaanjager te introduceren. HarperCollins, kan deel twee wat eerder gepubliceerd worden… alsjeblieft?
Het klinkt als een boek die ik ook erg graag zou lezen 🙂
Oh, ik ken deze helemaal niet van Micheal Grant. Ik heb dit jaar wel zijn Gone-serie gelezen, en hoewel af en toe erg lang (in totaal 6 boeken, dat had wel iets minder gekund), wel erg goed!
Deze dus ook maar eens opzoeken!
Ik moet de Gone-serie nog lezen. Hoefde ‘m niet zo nodig te lezen, maar moet zeggen dat ik er nu toch wel nieuwsgierig naar ben geworden!
Lijkt me een spannend boek!