Mijn top 5: book boyfriends

Stoer, lief, arrogant, duister; ik heb book boyfriends in alle maten en vormen. Soort van dan. Als fangirl kan het niet anders dan dat ik regelmatig opnieuw val voor een fictieve hunk, maar er zijn enkele book boyfriends die tot mijn favorieten behoren… en jullie gaan nu kennis met ze maken. Hoera! Ze staan trouwens niet op een bepaalde volgorde, want ik wil niemand tekort doen, haha.

Edward Cullen (Twilight)
Edward, mijn eerste fictionele liefde. Mijn kamer hangt nog altijd vol met posters van hem (…en Robert). Want ja, deze twintigjarige studente kan geen afscheid nemen van haar posters, ondanks dat ze weet dat ze het stiekem wel moet doen. Maar kom op: Twilight was toch wel dé film om mee weg te zwijmelen en man oh man, wat zou ik graag een Edward willen (grapjes over bloed en menstruatie en glitteren alsjeblieft bij iemand anders, dank). Maar nee, ondanks dat ik nu een beetje begin in te zien dat de films best wel slecht waren, zal mijn liefde voor Edward nooit verdwijnen. Hij is mijn vampiervriendje. Mijn bijtende dreamboy (of dreamgrandpa?).

Raffe (Penryn en het Einde der Dagen)
Raffe, Raffe, Raffe, Raffe, Raffe… Oh, how I love you! Hij is sarcastisch, een betweter en hij zal niet snel toegeven dat hij Penryn (een mens, GASP!) leuk vindt… maar die gast is soms zo subtiel als Gordon en Gerard Joling gecombineerd. Wie droomt er nou niet van een hunky engel die je in zijn vleugels kan wikkelen? Zwijmel, zwijmel.

Carmine DeMarco (Sempre)
Carmine is zo’n badboy die je eigenlijk een asshole zou moeten vinden, maar zijn liefde voor zijn vriendinnetje maakt hem in mijn ogen een gigantische hunk. Hij maakt niet altijd de slimste keuzes, maar één ding is zeker: hij doet alles voor de mensen van wie hij houdt en dat moet je wel waarderen. Oh, en zijn constante ge-fuck is echt enorm komisch en wat dat betreft zouden wij perfect bij elkaar passen, want ik heb ook de neiging om regelmatig een bad word eruit te gooien.

Daemon Black (Lux)
Aanschouw: Pepe Toth, covermodel van de Lux serie en on-wij-ze hunk. Naast het feit dat meneer enorm easy on the eyes is, vind ik hem best wel een goede Daemon Black. Hij plaatst ook constant Lux-related opmerkingen op zijn Facebook en Twitter, dus daar verdient hij ook een paar pluspunten voor.

Maar oké, Daemon Black. Daemon begint in Obsidian als een gigantische asshole, maar zelfs toen hield ik al van hem. Door de rest van de boeken heen verandert hij in een arrogante, sarcastische hunk met een klein hartje en ik. Vind. Hem. Zo. Leuk. Ik kan de boeken wel duizend keer lezen, puur omdat ik Daemon zijn opmerkingen zo enorm grappig/leuk/lief/etc. vind. Ik wil ook een Daemon Black. Of een Pepe Toth, dat mag ook.

Naz (Monster in His Eyes)
Naz, Naz, Naz <3 Mijn liefde voor verknipte mannen in boeken begint misschien een beetje uit de hand te lopen, want steeds vaker vind ik dat soort personages véél te leuk. Naz is gigantisch fucked up, maar hij heeft wel een klein hartje… Al laat hij dat soms op een ietwat dominante wijze zien. Het is een soort personage waar je van moet houden, maar Darhower weet hem zo te schrijven dat iedereen wel een beetje van hem gaat houden. Denk ik.

Wie zijn jouw book boyfriends? 🙂