Patrick Ness – Zeven minuten na middernacht
Zeven minuten na middernacht (A Monster Calls)
De Geus
215
Blurb:
Het monster verscheen net na middernacht. Maar het is niet het monster dat Conor verwachtte, het monster uit de nachtmerrie die hij bijna elke nacht heeft gehad sinds zijn moeder ziek werd. Die met de duisternis, de wind en het geschreeuw. Het monster uit zijn achtertuin is anders. Oud. Wild. En hij wil het meest gevaarlijke van alles van Conor, hij wil de waarheid.
I did it! Eindelijk heb ik A Monster Calls (a.k.a. Zeven minuten na middernacht) gelezen. Ik heb het boek al duizenden keren in mijn online winkelmandje gegooid, maar toch kocht ik ‘m uiteindelijk nooit. Laatst zag ik de schitterende speciale editie van het boek en móést ik ‘m wel kopen, al helemaal omdat de verfilming toentertijd bijna in de bioscoop zou draaien. A Monster Calls is een boek dat ik wilde lezen zonder ook maar één spoiler te weten, dus vandaar mijn ‘haast’ om hem nog snel voor februari te lezen.
Ik wist niet zo goed wat ik van het boek moest verwachten. Ik had de blurb gelezen, de filmtrailer gezien, maar toch… Ik vond ’t allemaal maar vaag. Nu ik A Monster Calls heb gelezen, snap ik eindelijk waarom de blurb e.d. zo mysterieus zijn. Zoek dus alsjeblieft geen verdere informatie op over het boek, want dat doet écht af aan je leeservaring.
“You do not write your life with words…You write it with actions. What you think is not important. It is only important what you do.”
A Monster Calls is een boek dat je emotioneel een flinke optater geeft; ik heb een paar zwembaden vol gehuild tijdens het lezen. Het verhaal is ongelooflijk rauw en emoties als pijn, angst en schuldgevoel druipen van de bladzijdes af. Het is onmogelijk om je tijdens het lezen niet in Conor te verplaatsen. Dit boek geeft je een enorme optater omdat je in Conor zijn vel kruipt en samen met hem pijnlijke dingen realiseert. A Monster Calls is een boek met een boodschap… en mijn god: die boodschap komt flink binnen.
De enige reden dat ik dit boek geen 5 sterren geef, is omdat ik bepaalde dingen wat magertjes uitgewerkt vind. Zo is Conor goed uitgewerkt, maar de overige personages blijven erg vlakjes en standaard. Deze personages worden ingezet als ‘middel’ om Conor dingen te doen realiseren of hem in bepaalde situaties te plaatsen, maar echt tot leven komen ze niet. Echt storen deed het mij niet omdat Conor zijn verhaal interessant genoeg is om het verhaal te dragen, maar toch… Het is jammer dat de overige personages wat oppervlakkig bleven.
“There is not always a good guy. Nor is there always a bad one. Most people are somewhere in between.”
A Monster Calls is een boek dat je met betraande ogen achterlaat. Indrukwekkend, sneu, maar ook heel mooi. Het is een verhaal dat ik in ieder geval niet snel zal vergeten! En alsjeblieft: lees de geïllustreerde versie van dit boek. Dat voegt zóveel toe aan het verhaal.
Ik heb dit boek toevallig ook uitgelezen en ik vond hem erg leuk en ook zielig inderdaad! Ik ben nu ook erg benieuwd naar de film 🙂
De film is héél mooi! Een van de beste boekverfilmingen die ik heb gezien. En man, je gaat er echt gigantisch veel tissues doorheen jagen!