Renée Ahdieh – The Rose and The Dagger
The Rose and the Dagger
The Wrath and the Dawn #2
420
Blurb:
In a land on the brink of war, Shahrzad is forced from the arms of her beloved husband, the Caliph of Khorasan. She once thought Khalid a monster—a merciless killer of wives, responsible for immeasurable heartache and pain—but as she unraveled his secrets, she found instead an extraordinary man and a love she could not deny. Still, a curse threatens to keep Shazi and Khalid apart forever.
Now she’s reunited with her family, who have found refuge in the desert, where a deadly force is gathering against Khalid—a force set on destroying his empire and commanded by Shazi’s spurned childhood sweetheart. Trapped between loyalties to those she loves, the only thing Shazi can do is act. Using the burgeoning magic within her as a guide, she strikes out on her own to end both this terrible curse and the brewing war once and for all. But to do it, she must evade enemies of her own to stay alive.
Een tijdje geleden las ik The Wrath and the Dawn, een hervertelling van duizend-en-een-nacht die ik helemaal geweldig vond. Ik bestelde direct het vervolg, The Rose and the Dagger, die eind april uit zou komen. En nu ik het boek heb gelezen, moet ik helaas toch stellen dat ik dit boek een stuk minder sterk vind dan The Wrath and the Dawn. Begrijp me niet verkeerd: dit is een goed boek, maar het verhaal wist mij een stuk minder mee te slepen.
De wereld die Renée wist te creëren, de interessante personages en het toffe verhaal maakten het eerste boek echt tot een feestje om te lezen. De romantiek was ook om bij weg te zwijmelen; I loved it. In dit afsluitende deel ligt de focus wat minder op de romantiek en wat meer op de strijd tussen de verschillende partijen. En daar is niks mis mee, maar datgene waar het eerste boek volledig om draaide (de vloek die over Khalid is uitgesproken), komt amper aan bod. Jammer, want juist dat element maakte The Wrath and the Dawn zo ontzettend boeiend.
“Cut the strings, Shazi. Fly.”
Er is niks mis met de draai die het verhaal neemt in The Rose and the Dagger, maar de uitwerking valt wat tegen. Renée wil veel informatie in weinig pagina’s proppen. De manier waarop problemen opgelost worden, is daardoor wat makkelijk; Renée heeft niet genoeg pagina’s om alles goed uit te werken en af te ronden. Waar ik in het eerste boek echt vreesde voor de personages en hun levens, had ik in The Rose & The Dagger nooit het idee dat de personages écht in gevaar waren.
Nu klink ik misschien negatief, maar The Rose and the Dagger is echt wel een goed boek hoor. Het bovenstaande viel wat tegen, maar verder heb ik me prima vermaakt. Zo worden er een aantal nieuwe en interessante personages geïntroduceerd en leer je personages waar je al bekend mee bent, beter kennen. Sharzhad is een sterke vrouw die keuzes durft te maken en niet over zich heen laat lopen, iets wat ik enorm kan waarderen; ik ben het zat dat vrouwen altijd gered moeten worden door de man. Het fantasy-element vind ik ook een hele toffe toevoeging.
No. He was not here to retrieve his wife. For his wife was not a thing to be retrieved.
Je wordt nog altijd meegesleept naar de onwijs toffe wereld die Renée heeft neergepend, maar de magie die in het vorige boek aanwezig was, mist nu een beetje. Geen slecht vervolg, maar als Renée bepaalde verhaallijnen had geschrapt, was het boek denk ik beter uit de verf gekomen. En ik blijf het gewoon enorm jammer vinden dat Khalid zijn vloek zo’n kleine rol heeft, want de serie voelt daardoor -voor mij- niet als een geheel aan.
Lees ook mijn recensie van:
The Wrath & the Dawn (TWatD #1)
Op zich ben ik er wel nog nieuwsgierig naar, hoewel het jammer is dat er veel info verwerkt is in minder pagina’s
Dat was inderdaad wat minder, maar ik kan ‘m nog zeker aanraden hoor! Ik weet niet of je het eerste deel gelezen hebt, maar die is echt geweldig <3