Robin Benway – Ver van de boom
Ver van de boom (Far From the Tree)
Uitgeverij De Fontein
336
Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij De Fontein!
Blurb:
Wanneer de geadopteerde Grace op zoek gaat naar haar biologische moeder, ontdekt ze dat ze nog een zus en een broer heeft. Haar zus Maya lijkt het prima voor elkaar te hebben in haar adoptiegezin, maar broer Joaquin is nog altijd op zoek naar een familie die hem wil hebben. Alle drie worstelen ze met de vraag: wat bepaalt wie je bent?
In 2015 las ik Emmy & Olivier van Robin Benway. Als je mijn blog al een tijdje volgt, dan weet je dat ik intens van dat boek houd. Toen ik zag dat De Fontein een nieuw boek van Benway uit zou geven, kon mijn dag dan ook niet meer stuk. Ondanks dat ik maar één boek van Benway had gelezen, wist ik gewoon dat Ver van de boom een topper zou worden. En ja, dat is inderdaad zo.
In Ver van de boom volg je Maya, Grace en Joaquin. Ze hebben alle drie dezelfde moeder, maar hebben elkaar nog nooit ontmoet aangezien ze op jonge leeftijd zijn afgestaan. Daar komt verandering in wanneer Grace contact opneemt met haar broer en zus. Wat volgt is een hartverscheurend mooi verhaal waarin drie vreemden, langzamerhand, een familie worden.
‘Hij lijkt op jou,’ zeiden ze tegelijk, en Maya dacht dat ze er geen van beiden naast zaten.
De drie bleven een hele tijd naar elkaar kijken, terwijl de kinderen en ouders met kleipotten tussen hen door liepen. Joaquin was absoluut niet wit, zoals zijn zussen, dat was duidelijk. Maar hij had Maya’s bruine ogen en donkere krulhaar en Grace’ strakke kaak, en Maya voelde iets samentrekken in haar ribbenkast, als een spier die ze nooit eerder had gebruikt.
Ver van de boom is geen boek dat mij direct in zijn ban had. Ondanks dat het verhaal vanaf het begin interessant is en goed neergepend, moest ik eerst even aan de personages wennen. Grace vond ik direct een fijn personage, maar Joaquin vond ik nog wat mysterieus en Maya heeft een persoonlijkheid waar ik even aan moest wennen (al vond ik haar ergens ook heel herkenbaar). Naarmate het verhaal vorderde, kropen de personages echter steeds meer in mijn hart. Je komt steeds meer te weten over hun achtergrond, weet waarom ze op een bepaalde manier handelen en ontdekt waar ze mee worstelen. En mijn god, ik wilde alle drie regelmatig een dikke knuffel geven. Vooral Joaquin. Arme jongen.
Waar Robin Benway bij Ver van de boom in slaagt, is het thema duidelijk overbrengen zonder dat het verhaal geforceerd overkomt. Ver van de boom is een boek over drie personages die proberen te ontdekken wat een familie nou werkelijk is, of je het zelf kan creëren en hoe je om moet gaan met de kennis dat iemand je heeft afgestaan. Maar, dat is niet het enige: ook tienerzwangerschappen, alcoholisme en het omgaan met een scheiding komen aan bod. Ik kan met 100% zeggen dat ik dankzij Robin op een andere manier naar adoptie e.d. zal kijken. En is dat niet het beste dat een boek voor elkaar kan krijgen? Dat je als lezer nieuwe inzichten krijgt en op een andere manier naar dingen gaat kijken?
Joaquin had veel geleerd in zijn zeventien jaar. Een van de dingen die hij had meegekregen door steeds van het ene gezin naar het andere te gaan, was dat hij zich kon aanpassen, van kleur kon veranderen als een kameleon, zodat hij altijd in zijn omgeving kon opgaan. Hij hoopte altijd dat niemand zou beseffen dat hij een pleegkind was als hij maar de juiste dingen deed, de juiste dingen zei. Dan zou iedereen – de buren, mensen op school, het personeel in de supermarkt – gewoon denken dat hij een van de biologische kinderen was, blijvend als bloed, iemand die nooit kon worden omgeruild of weggestuurd.
Naast dat het verhaal enorm sterk is, is het ook nog een schitterend neergepend. In Emmy & Olivier kwamen al de meest schitterende quotes voorbij, maar ook in Ver van de boom staan quotes die je meerdere keren wilt lezen en aan het denken zetten. Benway weet de emoties die de personages voelen zó goed over te brengen, dat het onmogelijk is om dit boek te lezen zonder soms tranen in je ogen te krijgen.
Oh, en even een applausje voor de pleegouders die zó sterk en mooi neergezet worden. Ze hebben een schitterende rol in dit boek en ik kan niet meer van ze houden. Ver van de boom maakt dan ook één ding ontzettend duidelijk: je familie kies je zelf.
Ver van de boom is sterk, hartverscheurend en bloedjemooi. De personages zijn goed uitgewerkt, realistisch en kruipen in je hart. Het is absoluut te begrijpen dat dit boek de National Book Award heeft gewonnen. Ik wacht ongeduldig af tot er een nieuw boek van Benway verschijnt, want ik weet nu al dat-ie geweldig wordt.
Lees ook mijn recensie van:
Emmy & Olivier
