Roxanne Wellens – Te waar om mooi te zijn

Titel: Te waar om mooi te zijn
Auteur: Roxanne Wellens
Uitgever: Uitgeverij Querido
Pagina's: 168
Bron: Recensie-exemplaar, bedankt Uitgeverij Querido!

• 
• 

Het gebeurt maar weinig dat een boek al na één bladzijde indruk op mij weet te maken… en toch is het Te waar om mooi te zijn gelukt. Toen ik de eerste zinnen had gelezen, wist ik al dat ik met een bijzonder boek te maken had. Een boek dat anders is neergepend dan ik gewend ben, maar verdorie, wat is het mooi.

In Te waar om mooi te zijn worstelt Othello met de zelfmoord van zijn zus, Minthe. Zij zag de dood als de ultieme vrijheid en Othello wil zelf, mede om haar dood te verwerken, ook op zoek naar vrijheid. Zijn zoektocht leidt tot interessante ontdekkingen, maar ook tot een onverwachte liefde. Dit alles gebeurt in maar 168 pagina’s. En waar ik dit normaal weinig pagina’s vind voor een boek, vind ik de lengte perfect voor Te waar om mooi te zijn. Als het boek langer was geweest, was het langdradig geworden. Nu is het kort maar krachtig.

Ik wens je avontuur. Wakker worden in een tent, met zicht op de bergen. Thee en koekjes met chocolade. Ik wens je twee warme handen. De moed om op pad te gaan. Een rugzak en een kompas. Ik wens je de zonsopgang,

Het verhaal van Te waar om mooi te zijn is erg sterk, al helemaal als je nagaat dat Roxanne pas 18 jaar oud is. Maar het verhaal is niet eens hetgeen wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt: het zijn de schitterende quotes die mijn hart hebben veroverd. Quotes die je aan het denken zetten over het leven en wat vrijheid nou werkelijk is. Ik ga het niet eens ontkennen: ik heb tijdens het lezen regelmatig tranen weg moeten knipperen omdat ik alles zo mooi neergepend vond.

Voor de 168 pagina’s die het boek telt, vind ik hoofdpersonage Othello verrassend goed uitgewerkt. Hetzelfde geldt voor de persoon die zijn hart verovert. (Ja, ik blijf expres vaag: laat je verrassen!) Dit is zo’n relatie waarbij je, vanaf de eerste bladzijde dat de personages elkaar ontmoeten, de chemie van de bladzijden voelt spatten. Othello zijn relatie voelde heel integer aan en ontwikkelde zich op een realistische manier.

Minthe. Zijn vertrouweling. Zijn zus. Zijn beste vriendin. Minthe, die verscheen als een zwaluw. Hij liet het verdriet en de eenzaamheid toe. Othello wist dat pijn bij het leven hoorde. Het was onmogelijk uit te sluiten. Pijn wil gevoeld worden. Een gebroken hart wil ontmoet worden. Juist dat maakt het leven wat het is. Compleet. Het heeft geen zin om alleen de aangename dingen te voelen.

Het enige dat ik iets minder vond aan Te waar om mooi te zijn was de twist aan het einde; het voelde geforceerd aan. Waar het hele boek zo realistisch was, zorgde deze twist juist voor een ‘kom op: dat is wel héél erg toevallig’-gevoel. Dat had van mij dus niet gehoeven. Maar oké, de rest van het boek is prachtig, dus het deed voor mij niet heel erg af aan mijn leesbeleving.

Te waar om mooi te zijn was een hele fijne verrassing. Ik snap dat dit niet iedereens cup of tea is vanwege de schrijfstijl, maar persoonlijk vond ik het boek heel mooi en kwetsbaar neergepend. Het boek telt maar 168 pagina’s, maar heeft een achtbaan aan emoties in mij losgemaakt tijdens het lezen. Ik hoop oprecht dat Roxanne nog meer boeken gaat schrijven, want Te waar om mooi te zijn is een debuut om trots op te zijn.

(Even een kleine trigger warning; in dit boek wordt zelfmoord veelvuldig besproken. Beslis alsjeblieft voor jezelf of je er oké mee bent om dit te lezen als je hier gevoelig voor bent <3)

Liefs, Lisa

Volg mij op: Bloglovin | Facebook | Twitter | Instagram | Goodreads