Suzanne Collins – De hongerspelen
De hongerspelen (The Hunger Games)
The Hunger Games #1
Dystopie, fantasy, romantiek, spanning
Van Goor
395
Synopsis:
Katniss Everdeen woont in het 12e en armste district van Panem, het land dat ooit bekendstond als Noord-Amerika. Met haar moeder en haar zusje Prim leidt ze een armoedig leven, getekend door het keiharde regime van het welvarende Capitool. Jaarlijks worden de Hongerspelen uitgevaardigd: 24 door loting aangewezen tributen, een jongen en een meisje uit elk district, gaan een strijd op leven en dood met elkaar aan. En dit jaar wordt Prim uitgeloot...
Katniss weet dat de Hongerspelen een doodvonnis voor haar jonge zusje betekenen en besluit haar plek in te nemen. Onder het oog van de hele bevolking van Panem, die de strijd als bron van vermaak volgt, begeeft ze zich in de gemanipuleerde arena. Gevangen in een meedogenloos web van bruut geweld, gemanipuleerde tv-beelden en corrupte politici komt Katniss voor de keus staan: hoe ver zal ze gaan om te overleven?
Voordat ik wat toe ga geven, wil ik jullie graag eerst vragen om niet te gooien met scherpe voorwerpen. Deal? Top, thanks ♡ Oké, komt-ie:
Ik heb pas vorige maand The Hunger Games gelezen… voor het eerst.
Zo, dat is eruit. Ik had de boeken al heel lang in mijn kast staan, maar toch kon ik niet de motivatie vinden om ze ook daadwerkelijk open te slaan. Ik had de eerste twee films uit de serie al gezien, dus ik zou toch al grotendeels weten wat zou gaan gebeuren. Nu Mockingjay echter in de bios draait, nam ik mijzelf voor om de hele serie te lezen voordat ik de film zou zien. Zo zou ik toch nog een beetje verrast worden bij de laatste twee films.
“May the odds be ever in your favor!”
Ik vind de film echt geweldig, maar zoals vaak zo is bij boekverfilmingen, vind ik het boek toch vele malen beter. Je begrijpt de wereld beter, maar ook belangrijke personages als Peeta, Katniss en Haymitch leer je veel beter kennen. Ik vloog echt door de bladzijden heen ondanks dat ik wist wat zou gaan gebeuren. Dit komt dankzij de fijne, beeldende schrijfstijl van Collins, maar ook door de spanning die constant aanwezig is.
In de films ben ik niet zo dol op de relatie tussen Katniss & Peeta, want ik heb altijd het idee gehad dat zij niet echt om hem geeft. In het boek is het he-le-maal anders en vind ik hen echt gigantisch leuk! Team Peeta all the way, dus.
“And while I was talking, the idea of actually losing Peeta hit me again and I realized how much I don’t want him to die. And it’s not about the sponsors. And it’s not about what will happen when we get home. And it’s not just that I don’t want to be alone. It’s him. I do not want to lose the boy with the bread.”
Als je de films hebt gezien en de boeken wilt lezen, maar jezelf er niet toe kan zetten: gewoon lezen! Als je eenmaal in het boek bezig bent, verdwijn je volledig in de wereld die Collins beschrijft.
Lees ook mijn recensie van:
Spotgaai (The Hunger Games #3)
