Tahereh Mafi – Vrees me
Vrees me (Shatter Me)
Touching Juliette #1
Dystopie, Romantiek, Fantasy, Paranormaal
Blossom Books
352
Blurb:
'Je kunt me niet aanraken,' fluister ik.
Ik lieg, maar dat zeg ik niet.
Hij kan me aanraken,
maar dat zal ik nooit vertellen.Raak me alsjeblieft aan, is wat ik wil zeggen.
Er gebeuren dingen als mensen me aanraken.Vreemde dingen. Slechte dingen. Dode dingen.
Niemand weet waarom de aanraking van Juliette dodelijk is, maar Het Herstel heeft grootse plannen met haar. Ze willen haar gebruiken als wapen in hun strijd voor een alleenheerschappij. Maar Juliette heeft haar eigen plannen. Ze vindt voor het eerst in haar leven de kracht om terug te vechten, en om aan een toekomst te denken met de jongen van wie ze dacht dat ze hem voor altijd kwijt was.
Volgens mij was ik de enige op de wereld die Vrees me nog niet had gelezen (shame on me), maar ook ik kan nu eindelijk zeggen dat ik het eerste boek uit de serie heb gelezen. Omdat ik zulke hoge verwachtingen had voor de serie, begon ik er steeds maar niet in. Het klinkt een beetje raar, maar ik ben vaak bang dat een boek dan enorm tegen gaat vallen, waardoor ik minder zin krijg om het te lezen.
Ik had al meerdere voorbeelden gelezen van Tahereh Mafi haar aparte schrijfstijl, dus ik was al een beetje voorbereid op een boek dat qua schrijfwijze compleet anders zou zijn dan ik gewend was. Toch moest ik wel even wennen aan de manier van schrijven; ik twijfelde zelfs even of het boek wel helemaal mijn ding zou zijn. Gelukkig wende het al snel, al moet ik toegeven dat sommige zinnen zo vreemd waren, dat ik niet zo goed snapte wat Tahereh er precies mee bedoelde. Heel erg vind ik dat echter niet. Nu ik twee boeken uit de serie heb gelezen (Vrees me & Verwoest me) vind ik het de serie heel uniek maken; op een of andere manier past het gewoon bij de serie!
I only know now that the scientists are wrong. The world is flat. I know because I was tossed right off the edge and I’ve been trying to hold on for 17 years. I’ve been trying to climb back up for 17 years but it’s nearly impossible to beat gravity when no one is willing to give you a hand.
Het verhaal is zo onwijs tof en wordt zo realistisch gebracht, dat ik al snel in het boek verdween. Juliette haar gedachten komen dankzij de schrijfstijl van Tahereh enorm menselijk over. Ik voelde haar onmacht, angst en zelfhaat. Wat ik fijn vind aan Juliette is dat zij niet wordt neergezet als een speciaal bloempje en dat ze zich niet compleet uit de hoogte gedraagt (iets wat vaak gebeurt bij soortgelijke personages), in plaats daarvan is ze heel down to earth. De walging die zij voor zichzelf voelt, vond ik heel confronterend en sneu om te lezen. Het verhaal is niet bloedstollend spannend, maar er is wel continu een soort onderhuidse spanning die je als lezer duidelijk meekrijgt.
En dan… de mannelijke personages. Ik weet dat iedereen team Adam of team Warner is, maar ik snap op dit moment ECHT NIET hoe je in godsnaam Team Warner kan zijn. Maar oké, ik heb nog twee boeken en één novella te gaan, dus misschien verandert mijn mening nog. Adam vind ik op het moment echt een schatje (al heb ik het idee dat hij me nog gaat teleurstellen) en Warner… Ja, ik vind hem maar obsessief en de dingen die hij Juliette heeft aangedaan zijn echt niet te vergeven.
His smile is laced with dynamite. “Go to sleep” “Go to hell.” He works his jaw. Walks to the door. “I’m working on it.”
Ik vond Vrees me echt een heerlijk boek; ik ben dan ook van plan om na het typen van deze recensie in het tweede boek te beginnen. I need more!
Lees ook mijn recensie van:
Breek me (Touching Juliette #2)
Vertrouw me (Touching Juliette #3)
Deze serie staat in mijn to-read list!
Je was niet de enige, want ik moet hem ook nog lezen 🙂 Heb hem onlangs gewonnen, dus hij staat thuis in de boekenkast. Ga er toch maar eens aan beginnen binnenkort, want ik hoor er alleen maar lovende verhalen over.
Ik ben geloof ik één van de weinigen die het boek voortijdig aan de kant heeft gesmeten; ik vond de schrijfstijl echt verschrikkelijk.
Heel jammer maar het is geen boek naar mijn smaak 🙁
Ah jammer 🙁 Maar als een schrijfstijl je niet ligt, dan is het misschien maar beter ook om er maar gewoon in te stoppen. Je kan het altijd later nog een keertje proberen!
Ik moet nog steeds het laatste deel zien te bemachtigen. Blijkbaar hebben ze dat niet aangekocht in de bibliotheek, dus ik zal eens een aankoopsuggestie moeten indienen.
Wat stom! Ik wist niet eens dat het mogelijk was om aankoopsuggesties te doen bij bibliotheken. Maar ja, de laatste keer dat ik daar lid van was, was ook héél lang geleden 😛
Ik heb ‘m ook nog niet gelezen moet ik toegeven 😮
Haha, onze TBR-lijstjes zijn zo lang dat dat soort dingen heel snel gebeuren!
#feit
Oeh deze serie wil ik ook nog lezen 🙂
Jaaaaa doen <3
Deze staat ook nog op mijn to read lijstje 🙂
Benieuwd wat je ervan vindt! 😀
Ik had met Warner precies hetzelfde totdat ik de novelle 1.5 las. Dat veranderde alles!
Die heb ik ook gelezen, maar mijn mening over hem is nog altijd niet al te positief haha. Ik begrijp hem nu wel beter, maar daar blijft ’t ook bij!
I vond deze ook zo goed, juist door de schrijfstijl. Sommige zinnen zijn inderdaad zo vaag dat het niet helemaal duidelijk wordt wat er bedoeld wordt, maar je wel een bepaald gevoel geven. Tenminste dat was bij mij zo. Soort van poetisch vond ik het.
Ja precies! Ik merk dat ik ze ook niet fanatiek probeer te ontcijferen, het is gewoon ‘iets’ dat bij het verhaal past!
Ik was van plan om deze serie te herlezen in de zomer, vooral omdat ik Vertrouw me nog moet lezen, maar ik ben bang dat ik er niet aan toe kom.
Herkenbaar! Heb hier ook nog veel boeken waarvan ik het laatste deel wil lezen, maar kan steeds maar niet de tijd vinden om de hele serie te herlezen zodat ik weer helemaal in ’t verhaal zit.